آشنایی با شبکه‌های کامپیوتری؛ قسمت سوم: بهینه‌سازی شبکه وای‌فای به کمک موقعیت و تجهیزات

شبکه‌. این واژه امروزه به یکی از محبوب‌ترین و پرکاربردترین بخش‌های دنیای فناوری و کامپیوتر اختصاص دارد. کافی است نگاهی به موضوعات خبری، فناوری‌ها یا حتی دوره‌های آموزشی بیاندازید تا به محبوبیت این مبحث پی ببرید. شبکه آن طور که خیلی‌ها تصور می‌کنند سخت و پیچیده نیست. با صرف زمان و مطالعه منابع مناسب، هر کسی می‌تواند در زمینه شبکه به یک متخصص برجسته‌ تبدیل شود. ما در پیمودن قدم‌های اول و آشنایی اولیه در این زمینه به شما کمک می‌کنیم.
با ISG همراه باشید.
وقتی صحبت از شبکه‌های بی‌سیم باشد، سؤالات زیادی در ذهن کاربران ایجاد می‌شود. در این قسمت به توصیه‌هایی برای راه‌اندازی یک شبکه وای‌فای کارآمد و بهینه خواهیم پرداخت.
ضعیف بودن سیگنال‌های شبکه وای‌فای نسبت به همسایگانمان واقعاً مسأله عذاب‌آوری است! ما طرفدار رقابت در این زمینه نیستم ولی باید قبول کرد که در این مواقع واقعاً به شبکه‌های اطرافمان غبطه می‌خوریم. قوی بودن بیش از حد و افزایش برد شبکه تا بیرون از ساختمان نیز کار عاقلانه‌ای نیست. چون در این شرایط دیگران را برای نفوذ به شبکه وسوسه می‌کنیم. بهتر است شبکه‌ای داشته باشیم که تنها بر روی نیازهای ما متمرکز شده باشد.
به کمک چند ترفند ساده می توان کارایی شبکه وای‌فای را به بالاترین حد ممکن رساند. البته با توجه به معماری ساختمان، شاید نیازمند تجهیزات جانبی نیز باشیم. در مرحله اول با مواردی شروع می‌کنیم که نیازی به صرف هزینه مالی ندارند.
۱- قرارگیری تجهیزات
موقعیت
یک روتر وایرلس (که از این پس آن را به اختصار روتر می نامیم)، سیگنال‌های وای‌فای را در همه جهت‌ها ارسال یا به اصطلاح بردکست (Broadcast) می‌کند. در این حالت پوشش سیگنال‌ها شبیه به کُره هستند و روتر در مرکز آن قرار گرفته است. خارج از این کره، کاربر، سیگنالی دریافت نمی‌‌کند. اما این حجم فرضی، کاملاً شبیه به کره نیست. یکی از دلایل آن هم این است سیگنال‌ها بیشتر افقی حرکت می‌کنند تا عمودی. یعنی همانند سیگنال‌های رادیویی، از دستگاه بردکست‌کننده به صورت افقی و رو به پایین گسترش می یابند. با توجه به همین ویژگی، می‌توان نتیجه گرفت که بهترین موقعیت برای قرارگیری روتر یا اکسس‌پوینت در مرکز ساختمان است. برای بهره‌گیری مناسب از موقعیت قرارگیری دستگاه، از پریز تلفنی در حوالی مرکز ساختمان و ترجیحاً نزدیک به سقف استفاده کنید. در ادامه مودم را به پریز و سپس روتر را به مودم متصل کنید. اگر لازم است از یک کارشناس برای این کار استفاده کنید تا خطری سلامتی شما یا دستگاه های شما تهدید نکند. از آنجا که جابه‌جا کردن پریز تلفن غیرممکن است باید یک کابل شبکه بلند برای اتصال مودم به روتر در اختیار داشته باشید. مودم را در نزدیکی پریز تلفن و روتر/ اکسس‌پوینت را در مرکز ساختمان قرار دهید.
پوشش سیگنال
بهترین عملکرد سیگنال‌های وایرلس در محیط‌های باز است. به خاطر اینکه فراهم کردن محیط‌هایی تا این حد باز در ساختمان غیرممکن است، می‌توانید وضعیت روتر را به گونه‌ای تنظیم کنید که از کیفیت و قدرت سیگنال‌های آن در جهت‌هایی خاص اطمینان حاصل کنید. این نکته به این معناست که شما نباید روتر را مثلاً در کمد لباس‌ها (!!) یا بین تلویزیون و دیوار قرار دهید. بهترین مکان برای قرارگیری دستگاه، جایی در میانه‌های فاصله سقف تا کف است. اما انجام اینکار سخت است. در نتیجه بهترین جایگزین، قرار دادن آن بر روی وسایلی مانند میز یا نصب‌کردن آن بر روی دیوار است. به طور کلی هر شئ فیزیکی از قبیل دیوار، ظرفهای بلورین یا غیره با شدت و ضعف‌های متفاوت سیگنال‌ها را ضعیف می کنند.قراردادن روتر/اکسس‌پوینت در گوشه های ساختمان برد سیگنال‌ها را کاهش می دهد
موقعیت قرارگیری آنتن
به کمک روترهایی که دارای آنتن خارجی هستند به راحتی می توانید حجم کُره ایجاد شده (یعنی همان پوشش سیگنال‌ها) را افزایش داد. به طور معمول کاربران آنتن را به صورت عمودی نصب می‌کنند؛ چرا که هدف آنها پخش‌شدن سیگنال‌ها در محیط است. اگر قصد دارید سیگنال‌های شبکه را در عمق ارسال کنید، آنتن را به صورت افقی نصب کنید. توجه داشته باشید که این ترفند در تمامی روترها کاربردی نیست. در بعضی روترها جابه‌جایی یا تنظیم آنتن در راستاهای مختلف تغییر زیادی ایجاد نمی کند.
اگر آنتن قابل جدا شدن باشد، می توان آنرا با یک آنتن گیرنده قدرتمندتر تعویض نمود ( در واقع آنتن قوی‌تر، یک آنتن بزرگتر است). همین امر باعث افزایش قابل توجه پوشش سیگنال می‌شود. علاوه بر این می توانید با پیچاندن ورقه‌های نازک (فویل) آلومینیوم به قسمت قوس‌دار آنتن، قدرت آن را به طور چشمگیری افزایش دهید. برای افزایش قدرت و پوشش روترهای دارای آنتن داخلی کاری نمی‌توان کرد.

روترهای مدرن، به خصوص روترهای N750 یا N900 و یا 802.11ac معمولاً با آنتن‌هایی بسیار قدرتمند و هوشمند عرضه می شوند که به صورت خودکار قدرت سیگنال‌ها را در جهتی که کاربر قرار دارد افزایش می دهند.
۲- تجهیزات
بسیار خب! تا اینجا بهترین موقعیت ممکن را برای قرارگیری روتر انتخاب کرده‌ایم. اگر با انجام این کارها بهبودی در کیفیت و پوشش شبکه ایجاد نشد، باید تجهیزات را بررسی کرده و احتمالاً خود را برای ولخرجی آماده کنید!
روتــر
در حال ایده‌آل شما فقط به یک دستگاه بردکست‌کننده در منزل نیاز دارید. برای اغلب منازل یک روتر کافی و مناسب است. اگر منزل کوچکی دارید و با وجود قرارگیری روتر در بهترین مکان ممکن (یعنی مرکز) باز هم پوشش کافی در سراسر خانه ندارید شاید بهتر باشد، دستگاه خود را تعویض کنید. پیشنهاد ما انتخاب حداقل یک روتر N600 است. اما اگر این میزان هزینه کردن را به صرفه نمی‌دانید، گزینه‌های دیگری نیز در بازار یافت می‌شود.
اکسس‌پوینت
اکسس‌پوینت جداگانه، یک راهکار ایده‌آل برای خانه‌های بزرگ محسوب می‌شود. یعنی در مواردی که قرارگیری یک روتر در مرکز ساختمان، جوابگوی نیازهای کاربر نیست. اصولا زمانی از اکسس‌پوینت اضافی استفاده می شود که سیگنال‌های روتر به بخشهای خاصی نرسیده یا ضعیف باشند. یک مثال کاربردی در این زمینه قرارگیری روتر در سالن و اکسس‌پوینت در طبقه زیرین است.
اگر این راهکار بهترین حالت ممکن تشخیص داده شد، حالا زمان اتصال اکسس‌پوینت به روتر است. اساساً برای اتصال روتر به اکسس‌پوینت از کابل شبکه استفاده می‌شود. اما اگر این اتصال نیازمند صرف زمان و هزینه غیرمنطقی است، می‌توان از شبکه‌های موسوم به Power Line بهره گرفت.
توضیح: بسیاری از روترها به عنوان اکسس‌پوینت نیز به کار گرفته می شوند. در این نوع روترها، قابلیت تبدیل شدن به اکسس‌پوینت یکی از امکانات دستگاه محسوب می شود. در اینگونه موارد پورت WAN روتر به عنوان پورت LAN کار می‌کند. اما توجه داشته باشید در مواردی که نیازمند اکسس‌پوینت دوم هستیم، بهتر است از دو روتر فیزیکی مجزا استفاده کنیم. یکی به عنوان دستگاه اصلی و دیگری به عنوان اکسس‌پوینت برای بخش‌های دورتر ساختمان.

بسیاری از روترهای وایرلس می توانند به عنوان اکسس‌پوینت نیز به کار گرفته شوند

در این حالت پورت WAN دستگاه مانند پورت LAN استفاده می شود
Power Line
همانگونه که در قسمت دوم اشاره شد، یک آداپتور Power Line ، سیم‌های برق ساختـمان را به کابل شبـکه تبـدیل می‌کـند. در مـورد سنـاریوی به کارگیـری یک اکسس‌پوینت مجزا، می توان از یک جفت آداپتور Power Line، مانند D-Link DHP-510AV استفاده کرد. یکی از آداپتورها را به روتر و دیگری را به اکسس‌پوینت متصل کنید. در ادامه اگر قصد دارید شبکه‌ای یکپارچه داشته باشید، نام شبکه وای‌فای (یا SSID) در اکسس‌پوینت را شبیه به نام شبکه روتر اصلی انتخاب کنید. البته در این موارد مطمئن شوید که تنظیمات امنیتی هر دو شبکه (کلید رمزنگاری، متد و غیره) یکسان و شبیه به همدیگر است. این نکته را به یاد داشته باشید که برای مدیریت بهتر هر دو شبکه می‌توان نام‌های متفاوتی برای آن‌ها انتخاب کرد (یعنی یکپارچه کردن شبکه‌ها را نادیده گرفت).
علاوه بر آداپتورهای Power Line معرفی شده، کیت‌های آداپتور Power Line هم وجود دارند که مجهز به یک اکسس‌پوینت داخلی بوده و Power Lineهای افزایش دهنده برد (Power Line Range Extender) نامیده می‌شوند. Netgear XAVNB2001 از این نمونه محسوب می‌شود. در مواردی که از این کیت‌ها استفاده می‌شود، نیازی به اکسس‌پوینت/ روتر دوم وجود ندارد.
افزایش دهنده برد (Range Extender) / تکرارکننده (Repeater)
این دو دستگاه بی‌سیم، می‌توانند به یک شبکه وای‌فای فعال متصل شده و سپس سیگنال‌های آن را به فاصله دورتری ارسال کنند. به عبارت دیگر، برای افزایش برد یک شبکه، از این دو دستگاه استفاده می‌شود. اغلب مدل‌های این دستگاه‌ها، از تنظیمات شبکه های وای‌فای پشتیبانی کرده و تنها با فشردن یک کلید می‌توانند به روتر فعال در شبکه متصل شوند. بعد از اتصال تنها کافی است Repeater را در انتهای برد سیگنال‌های شبکه (مرز کُره فرضی) قرار دهید تا برد شبکه افزایش یابد. با اینکه استفاده از این دستگاه‌ها بسیار متداول است، اما به دلایل زیر استفاده از آن‌ها توصیه نمی‌شود:
الف) معیار دقیقی برای سنجش مؤثر بودن آن‌ها در افزایش برد سیگنال‌های شبکه وجود ندارد. کاربر باید محلی را برای قرارگیری Repeater انتخاب کند که از طرفی برای اتصال دستگاه به روتر به اندازه کافی به آن نزدیک باشد و از طرف دیگر آنقدر دور باشد که بتواند برد سیگنال را افزایش دهد. پیدا کردن موقعیتی که هم منجر به اتصال پایدار دستگاه به روتر و هم منجر به افزایش برد سیگنال‌ها بشود کار بسیار سختی است.

ب) اساساً Repeater، شبکه وای‌فای موجود را کپی می کند. از طرفی همانگونه که پیشتر اشاره شد، سیگنال‌های وای‌فای در همه جهت ها ارسال یا بردکست (Broadcast) می‌شوند. با توجه به این دو ویژگی دستگاه‌هایی که در محدوده هم‌پوشانی سیگنال‌های هر دو شبکه (شبکه اصلی و شبکه ایجاد شده توسط Repeater) قرار دارند، مجبورند با سیگنال‌های مزاحم شبکه دیگر کنار بیایند. تأثیر بد این مسأله در شبکه‌هایی با فرکانس ۲.۴ گیگاهرتز دو چندان است.
– قسمت اول: شبکه‌های باسیم

– قسمت دوم: شبکه‌های بی‌سیم

– قسمت سوم: بهینه‌سازی شبکه وای‌فای به کمک موقعیت و تجهیزات

– قسمت چهارم: بهینه‌سازی شبکه وای‌فای به کمک تنظیمات

– قسمت پنجم: نگاهی به کابل و کابل‌کشی در شبکه

– قسمت ششم: وای‌فای در مقابل اینترنت

– قسمت هفتم: راه‌اندازی روتر

– قسمت هشتم: امنیت شبکه

– قسمت نهم: آشنایی با کانکشن‌های Power Line

– قسمت دهم: دسترسی راه دور به رایانه‌های شبکه
منبع: www.zoomit.ir

ttttttttttttttttttttttt
آشنایی با شبکه‌های کامپیوتری؛ قسمت چهارم: بهینه‌سازی شبکه وای‌فای به کمک تنظیمات
nnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnn
وقتی صحبت از شبکه‌های وایرلس باشد، سؤالات زیادی در ذهن کاربر ایجاد می‌شود. در این قسمت به راهکارهایی برای راه‌اندازی یک شبکه وای‌فای کارآمد و بهینه، به کمک تنظیمات شبکه خواهیم پرداخت. در ادامه با ISG همراه باشید.
تنظیمات وای‌فای
یکی از مشکلات رایج در شبکه‌های وای‌فای، خطر سوءاستفاده کاربران غیرمجاز از پهنای باند شبکه است. در این بخش به شیوه ایمن‌سازی شبکه و بهینه‌سازی آن برای افزایش سرعت خواهیم پرداخت. توجه داشته باشید که این توضیحات برای کسانی مناسب است که علاقمند به یادگیری بیشتر در مورد شبکه هستند. از این رو ممکن است بخش‌هایی از مطالب برای کاربران مبتدی، تا حدودی تخصصی و سطح بالاتر باشد.
توضیح: توصیه اکید میکنیم که قبل از انجام کار، از تنظیمات و پیکربندی روتر خود پشتیبان تهیه کنید. این کار به شما امکان می‌دهد که در صورت وقوع خطا یا بروز اخلال در پیاده‌سازی پیکربندی جدید به راحتی بتوان تنظیمات به حالت قبل بازگرداند.
به استثناء تجهیزات شبکه تولید شده توسط کمپانی اپل، تقریباً تمامی روترها و اکسس‌پوینت‌های موجود در بازار به یک رابط‌کاربری مبتنی بر وب مجهز هستند. این ویژگی بدان معنا است که به کمک مرورگر یک رایانه متصل به دستگاه و تایپ کردن آی‌پی آدرس، میتوان صفحه مدیریت روتر را اجرا کرد. در حالت پیش‌فرض، IP Address روتر، در پایین روتر یا در بخش راهنمای کاربر (User Guide) چاپ شده است.
برای ورود به رابط‌کاربری تنظیمات روتر، می‌توان مراحل زیر دنبال نمود:
گام نخست: در یک رایانه متصل به دستگاه و به کمک دستور CMD، سرویس Command Prompt را اجرا کنید.
توضیح: برای اجرای Command Prompt در سیستم‌عامل ویندوز اکس‌پی، بر روی منوی استارت کلیک نموده و بعد از اجرای سرویس Run، دستور CMD را تایپ و کلید اینتر را بفشارید. در نسخه‌های بالاتر از اکس‌پی، دستور CMD را در منوی استارت تایپ کرده و کلید اینتر را بفشارید.
گام دوم: در پنجره باز شده، دستور ipconfig را تایپ و کلید اینتر را فشار دهید. با انجام این کار اطلاعات زیادی بر روی صفحه نمایش داده می‌شود. شما باید به دنبال رشته‌ای از اعداد بگردید که در مقابل عبارت Default Gateway درج شده است. این رشته از اعداد در حقیقت آی‌پی آدرس روتر شما محسوب می‌شود.

گام سوم: آی‌پی آدرس یاد شده را در آدرس بار مرورگرتان وارد نموده و کلیک اینتر را بفشارید. حالا شما در رابط‌کاربری مبتنی بر وب روتر هستید. در ادامه باید با یک حساب کاربری وارد بخش تنظیمات شوید. نام کاربری, در اغلب موارد admin است. برای کلمه‌عبور نیز به دفترچه راهنمای روتر مراجعه نموده و یا آن را از فردی که برای اولین بار روتر را راه‌اندازی نموده است سؤال کنید.

در رابط‌کاربری، دنبال نمودن تنظیمات وایرلس (Wireless Settings)، به شما در ایمن نگاه‌داشتن شبکه کمک می‌کند. تعدادی از بخشهای تنظیمات وایرلس به شرح زیر هستند:
نام شبکه (Network Name) و کلمه‌عبور (Password)
تقریباً تمامی روترها با یک نام شبکه (یا SSID) و کلمه‌عبور پیش‌فرض عرضه می‌شوند. بهتر است نام شبکه و کلمه‌عبور پیش‌فرض را تغییر دهید. چراکه از یک طرف نام شبکه و کلمه‌عبور پیش‌فرض برای هکرهای حرفه‌ای و آشنا به این گونه تجهیزات، کاملاً قابل حدس بوده و از طرف دیگر می‌توانید نام‌هایی انتخاب کنید که به خاطرسپاری آنها برای شما راحت‌تر باشد.
مخفی کردن SSID
در حالت پیش‌فرض تمامی روترها، نام شبکه وای‌فای را بردکست میکنند. با این کار کلاینت‌ها به راحتی می‌توانند شبکه‌های پیرامون خود را ببینند. مخفی کردن SSID، شبکه وای‌فای شما را نامرئی (Invisible) میکند. تنها ضعف مخفی کردن SSID این است که در هنگام جستجو برای اتصال به شبکه، نام شبکه نمایش داده نشده و خودتان باید آن را تایپ کنید. البته به جای این کار می‌توانید برای مدتی کوتاه SSID را روشن کنید و بعد از اتصال کلاینت جدید، مجدداً آن را مخفی کنید.
استفاده از WPA 2
استفاده از متد رمزنگاری WPA 2، علاوه بر بالا بردن امنیت شبکه، باعث افزایش سرعت سیگنال‌های وای‌فای نیز می‌شود. البته WPA 2 ممکن است با کلاینت‌های قدیمی‌تر سازگار نباشد. اکثر کلاینت‌هایی که در چند سال اخیر به بازار آمده‌اند از این متد پشتیبانی می‌کنند. بهتر است در ابتدای امر از WPA 2 استفاده کنید. اگر در ادامه کلاینت‌هایی قادر به استفاده از شبکه نبودند، مجدداً متد رمزنگاری را به WPA بازگردانید (در نظر داشته باشید که WPA از امنیت بسیار پایینی برخوردار است و براحتی با استفاده از نرم‌افزار‌های ساده هک، می‌توان به آنها نفوذ کرد).
درکنار موارد فوق، گزینه‌های دیگری در بخش تنظیمات وایرلس وجود دارد که شما قادر به مشاهده و ایجاد تغییر در آنها هستید. البته برای حفظ سلامت دستگاه و جلوگیری از بروز مشکلات اتصال، بخش‌هایی مانند MAC Address و اینترنت نمایش داده نمی‌شوند. دسترسی به این بخش‌ها معمولاً در حالت پیشرفته (Advanced) امکان‌پذیر است.
– قسمت اول: شبکه‌های باسیم