تفاوت اتصال فیوژن و مکانیکی مسئله ای است که ما قصد داریم آن را در این مقاله مورد بررسی قرار دهیم. در گذشته اتصال فیوژن یک کار سخت و دشوار بوده است اما در حال حاضر، این کار به صورت خودکار انجام می شود. اما با این حال باز هم خطراتی وجود دارد و لازم است که در هنگام انجام گرفتن آن بسیار احتیاط شود.
اتصال فیوژن و مکانیکی چه ماهیتی دارند؟
به طور کلی برای اتصال فیبر های نوری از دو روش اتصال فیوژن و اتصال مکانیکی استفاده می شود که هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند. در روش اتصال فیوژن برای اتصال فیبر های نوری انتهای دو فیبر را با استفاده از حرارت ذوب می کنند، اما در اتصال مکانیکی از یک سری ابزار های خاص جهت اتصال دو فیبر نوری به هم استفاده می شود. هر دو روش با هدف بهبود عملکرد و جلوگیری از اتلاف منابع دنبال می شوند، اما در واقع اتصال مکانیکی دارای اتلاف بیشتر و قابلیت اطمینان کمتری نسبت به اتصال فیوژن می باشد.
تفاوت اتصال فیوژن و مکانیکی به فاکتورهای زیادی وابسته می باشد. یکی از مهم ترین عوامل برای انتخاب دو روش اتصال فیبر نوری مقایسه هزینه ی پیاده سازی آن ها می باشد. در اتصال مکانیکی هزینه های کمتری صرف می شود و همچنین امکان مدیریت هزینه ها وجود دارد. اما هزینه ی استفاده از اتصال فیوژن بسیار بالاست. البته اتصال فیوژن از قابلیت اطمینان زیادی برخوردار است و بسیار با کیفیت می باشد، همچنین اتصالات فیبر نوری به خوبی و با دقت کافی انجام می شود. بنابراین با اینکه هزینه راه اندازی اتصال فیوژن زیاد است، اما از آن جایی که در آینده احتمال خرابی این اتصال بسیار کمتر است و هزینه های مربوط به تعمیرات تحمیل نخواهد شد، استفاده از این روش به صرفه تر می باشد.در روش اتصال فیوژن اتلاف نور به ندرت انجام می شود زیرا قسمت اتصال دو فیبر کاملا بسته می باشد و هیچ روزنه یا شکافی در آن به چشم نمی خورد.
معمولا از اتصال فیوژن برای فیبر های تک حالته، و از اتصال مکانیکی برای اتصال هر دو نوع فیبر یعنی هم فیبر های تک حالته و هم فیبر های چند حالته استفاده می شود. البته به تازگی روش هایی اختراع شده اند که استفاده از اتصال فیوژن برای فیبر های چند حالته را ممکن خواهند کرد.نکته: برای بهبود عملکرد سیگنال های ویدیویی تا حد ممکن از انعکاس پایین استفاده می شود به همین علت اتصال فیوژن یک راه حل مناسب به شمار می رود.