آی پی ورژن ۴ (IPV4)
در جلسات قبلی اشاره‌ای به آی پی آدرس داشتیم و به صورت کلی IP Address را شناختیم و فهمیدیم که این یک آدرس لاجیک لایه ۳ است که برای آدرس دهی داخل شبکه ها به کار می رود و نقش مهمی را ایفا می کند.
آنچه در این مقاله می خوانید:
آی پی ورژن ۴ (IPV4)فرمت آی پی آدرس ورژن ۴ (IPV4)اکتت چیست؟۱۹۲.۱۶۸.۲۰.۱۵محدوده (رنج) ۰ تا ۲۵۵ برای هر اکتت در آی پی ورژن ۴ (IPv4)، چگونه مشخص می شود؟۲۵۶ = ۲۸تعداد IP Address های ورژن ۴ (IPv4)چطور آی پی آدرس را به سیستم باینری (دودویی) تبدیل کنیم؟۲۱۲.۱۲۸.۱۹.۲۰تعریف نت آیدی (Net ID) و هاست آیدی (Host ID) در آی پی آدرس سابنت مسک (Subnet Mask) چیست و چه کاربردی دارد؟۲۵۵ = ۱ + ۲ + ۴ + ۸ + ۱۶ + ۳۲ + ۱۲۸ پرفیکس (Prefix) چیست؟جمع بندی
در این جلسه شکل کلی آی پی آدرس ورژن ۴ (IPV4) و جزئیات آن را برای شما توضیح داده و سپس به سراغ ساب نتینگ و سایر مباحث می رویم.
فرمت آی پی آدرس ورژن ۴ (IPV4)
آی پی آدرس ورژن ۴ (IPV4) فرمتی شبیه به w.x.y.z دارد که یک آدرس چهار قسمتی است که به هر قسمت آن یک اکتت می گویند:
اکتت چیست؟
اکتت از واژه یونانی اکتا گرفته شده که به معنای عدد ۸ می باشد، این آدرس متشکل از چهار قسمت یک بایتی است و هر بایت دارای ۸ بیت است و به همین علت به آن، اکتت یا ۸ بیتی می گویند.
چون در آی پی آدرس ورژن ۴ (IPV4)، چهار اکتت ۸ بیتی داریم مجموعاً، ۳۲ بیت نیز در اختیار داریم و در نتیجه آی پی ورژن ۴ (IPv4)، یک آدرس ۳۲ بیتی است، مثل:
۱۹۲.۱۶۸.۲۰.۱۵
هر کدام از این قسمت ها، ۱ اکتت است مثلاً ۱۹۲ یک اکتت حساب میشود که از هشت بیت تشکیل شده است. این اکتت می تواند در محدوده (رنج) بین ۰ تا ۲۵۵ باشد که در اکتت اول از سمت چپ نمی توان صفر را قرار داد اما قرار دادن صفر برای سایر اکتت ها مجاز است.
محدوده (رنج) ۰ تا ۲۵۵ برای هر اکتت در آی پی ورژن ۴ (IPv4)، چگونه مشخص می شود؟
ما در کامپیوتر، فقط با اعداد صفر و یک یا همان سیستم دودویی (باینری) سر و کار داریم. بنابراین، باید تعیین کنیم که هر هشت بیت مربوط به یک اکتت را به چند حالت می توانیم به صورت صفر و یک در بیاوریم. با توجه به اینکه در هر اکتت، ۸ بیت در اختیار داریم برای اینکه ببینیم از هر ۸ بیت چند حالت می توانیم ایجاد کنیم باید عدد ۲ را به توان ۸ برسانیم که نتیجه آن ۲۵۶ عدد می شود.
۲۵۶ = ۲۸
در واقع از این هشت بیت می توان، ۲۵۶ حالت مختلف را ایجاد کرد و چون می توانیم خود صفر را هم به عنوان یکی از حالت ها قرار بدهیم از عدد ۰ تا ۲۵۵ رنج یا محدوده ای است که به هر اکتت اختصاص داده می شود.
تعداد IP Address های ورژن ۴ (IPv4)
با توجه به اینکه آی پی آدرس ورژن ۴ (IPV4)، ۳۲ بیت را شامل می شود اگر بخواهیم تعداد آی پی آدرس های آن را نیز محاسبه کنیم باید عدد ۲ را به توان ۳۲ برسانیم که عدد بزرگ ۴,۲۹۴,۹۶۷,۲۹۶ به دست می آید که در واقع تعداد آدرس هایی است که میتوان در آی پی ورژن فور ایجاد کرد.
چطور آی پی آدرس را به سیستم باینری (دودویی) تبدیل کنیم؟
برای اینکه یاد بگیرید چطور آی پی آدرس را به سیستم باینری یا همان صفر و یک تبدیل کنیم بهتر است مثال زیر را با هم بررسی نماییم. فرض کنید IP Address زیر را در اختیار دارید:
۲۱۲.۱۲۸.۱۹.۲۰
اگر به تصویر زیر نگاه کنید روش‌تبدیل آی پی آدرس به سیستم باینری را بهتر درک خواهید کرد:
برای این کار، هر اکتت را به ترتیب باز می کنیم. به عنوان مثال، ابتدا از اکتت ۲۱۲ شروع می کنیم. برای تبدیل اکتت ۲۱۲ به سیستم دو دویی باید مشخص کنیم هر یک از ۸ بیت تشکیل دهنده آن به چه توانی از ۲ رسیده و با هم جمع شده اند. در حقیقت، عدد ۲۱۲ باید نتیجه جمع اعدادی باشد که از به توان رساندن عدد ۲ بدست آمده است. بنابراین باید تشخیص بدهیم که از اعداد ۰ تا ۷ عدد ۲ را به چه توانی رسانده ایم که جمع آنها به ۲۱۲ منجر شده است.
دلیل اینکه توان های عدد ۲ را از صفر محاسبه میکنیم، این است که اگر در اولین حالت، همه بیت ها خاموش باشند، عدد ما صفر می شود پس اولین حالت، دو به توان صفر است که جواب آن یک می شود و به همین ترتیب جلو می رویم:
برای اینکه به عدد ۲۱۲ برسیم باید به ترتیب بیت ها را با یکدیگر جمع کنیم. بنابراین، از بزرگترین عدد موجود یعنی ۲ به توان هفت که پاسخ آن ۱۲۸ میشود، شروع کرده و به ترتیب با سایر بیت ها جمع می کنیم:
۱۲۸ + ۶۴ = ۱۹۲ (چون هنوز از ۲۱۲ کوچکتر است، بیت های اول و دوم از سمت چپ را ۱ می گذاریم)
۱۹۲ + ۳۲ = ۲۲۴ ( ارزش آن از ۲۱۲ بیشتر شد پس بیت سوم را ۰ می گذاریم تا با عدد قبلی جمع نشود)
(ارزش آن کمتر از ۲۱۲ شد پس بیت چهارم را ۱ می گذاریم) ۲۰۸ = ۱۶ + ۱۹۲
۲۰۸ + ۸ = ۲۱۶ ( ارزش آن از ۲۱۲ بیشتر شد پس بیت پنجم را ۰ می گذاریم تا با عدد قبلی جمع نشود)
۲۰۸ + ۴ = ۲۱۲ ( ارزش آن برابر ۲۱۲ شد پس این بیت را ۱ می گذاریم و سایر بیت ها را ۰ می گذاریم)
پس بطور خلاصه، چون جمع عددهای ۱۲۸ (بیت اول)، ۶۴ (بیت دوم) و ۱۶ (بیت چهارم) و ۴ (بیت ششم) برابر با ۲۱۲ شد، به این بیت ها، عدد یک را اختصاص داده و مابقی بیت ها را صفر می گذاریم و در نتیجه معادل ۲۱۲ در سیستم باینری به شکل زیر می شود:
۰ ۰ ۱ ۰ ۱ ۰ ۱ ۱
به همین روش می‌توانید هر اکتت را باز کرده و آن را به سیستم باینری تبدیل کنید.
تعریف نت آیدی (Net ID) و هاست آیدی (Host ID) در آی پی آدرس
هر آی پی آدرس شامل دو قسمت می شود:
نت آیدی (Net ID) یا آدرس ثابت شبکه
هاست آیدی (Host ID) یا آیدی نود ها و یا هاست هایی که در آن شبکه استفاده می شوندبرای اینکه مفهوم نت آیدی (Net ID) و هاست آیدی (Host ID) را بهتر درک کنیم، مثال زیر را با هم بررسی میکنیم.
تصور کنید مدیریت کوچه ای در تهران را به شما سپرده اند یعنی شما باید تمام خانه ها و پلاک های داخل آن کوچه را مدیریت کنید. آدرس این کوچه به این شکل است:
تهران – خیابان ولی عصر- بلوار میرداماد – کوچه بسطامی
این آدرس، در واقع همان آدرس شبکه (نت آیدی (Net ID) ) شماست یعنی آدرسی به شما داده‌اند که برای تمامی خانه هایی که داخل این کوچه هستند، مشترک است و هر کسی که بخواهد داخل این کوچه شود باید به همین آدرس بیاید.
اما داخل این کوچه، پلاکهای ۱، ۲، ۳ و الی آخر وجود دارد که اینها در واقع، هاست های داخل این شبکه هستند. (هاست آیدی (Host ID) )
داخل شبکه هم دقیقاً به همین ترتیب است یعنی یک قسمت از آی پی آدرس همیشه ثابت است که به آن نت آیدی (Net ID) می گوییم و برای تمامی کامپیوترها و نود هایی که در شبکه وجود دارند، به عنوان آدرس شبکه، به صورت یک آدرس ثابت اختصاص داده میشود.
اما قسمت دیگر متغیر است تا شما بتوانید برای آدرس دهی داخل شبکه، به تک تک کامپیوتر ها یا هر کامپیوتری که از آی پی آدرس ها استفاده می کند، اختصاص بدهید که به آن هاست آدرس می گویند.
این آی پی آدرس و قسمت های مختلف آن را توسط سابنت مسک (Subnet Mask) مشخص می کنند.
سابنت مسک (Subnet Mask) چیست و چه کاربردی دارد؟
سابنت مسک (Subnet Mask) مشخص می کند که کدام قسمت از آی پی آدرس، نت آیدی (Net ID) و کدام قسمت آن، هاست آیدی (Host ID) است. برای تشخیص قسمت نت آیدی (Net ID)، تمام بیت هایی که قرار است به عنوان نت آیدی (Net ID) استفاده شود را در سابنت مسک، معادل ۱ قرار می‌دهند و قسمت هایی را که قرار است به عنوان هاست آیدی (Host ID) استفاده شود را صفر می گذرند تا شما بتوانید از آنها استفاده کنید.
به عنوان مثال، اگر فرم ۲۵۵.۲۵۵.۲۵۵.۰ را به عنوان سابنت مسک (Subnet Mask) شبکه ای با آی پی آدرس ۲۱۲.۱۲۸.۱۹.۲۰ در نظر بگیرید، مشخص می شود که ۳ اکتت اول که در سابنت مسک، معادل با سه تا ۲۵۵ شده، مربوط به نت آیدی (Net ID) است و از آنجا به بعد یعنی از محدوده ۱ تا ۲۵۴ به عنوان هاست آیدی (Host ID) استفاده می شود.
از صفر و ۲۵۵ در هاست آیدی (Host ID) استفاده نمی شود. چون ۰ مربوط به حالتی است که که آدرس کامل شبکه مشخص می شود یعنی در مثال بالا، آدرس ۲۱۲.۱۲۸.۱۹.۰ آدرس کامل این شبکه است پس نمی تواند به عنوان هاست آیدی (Host ID) استفاده شود. همچنین از ۲۵۵ هم چون به عنوان آدرس برودکست (Broadcast) استفاده می کنیم و زمانی که قرار است پکتی را در کل شبکه برودکست (Broadcast) کنیم از این آدرس، به عنوان مثال ۲۱۲.۱۲۸.۱۹.۲۵۵ ۲۵۵ استفاده می شود پس دیگر به عنوان هاست آیدی (Host ID) قابل استفاده نیست.
نکته دیگری که وجود دارد این است که معادل همه بیت هایی که قرار است به عنوان نت آیدی (Net ID) استفاده شود باید در سابنت مسک (Subnet Mask) برابر ۱ باشد. همانطور که در تصویر زیر می بینید، هر اکتت ساب نت مسک، ۲۵۵ ۲۵۵ ۲۵۵، معادل یک است یعنی:
۲۵۵ = ۱ + ۲ + ۴ + ۸ + ۱۶ + ۳۲ + ۱۲۸
در نتیجه، اگر سه اکتت اول روشن و اکتت آخر، خاموش باشد، معادل آن را در قسمت سابنت مسک (Subnet Mask) می گذاریم.
پس اگر IP Address که داشتیم را با سابنت مسک مقایسه کنیم:
سه اکتت اول، نت آیدی (Net ID) می باشد و اکتت آخر یعنی اکتت سمت راست برای هاست آی دی استفاده می شود.
در محاسبات ریاضی هم اگر از فرمول and استفاده کنیم و حاصل ضرب ساده سابنت ماسک با مقادیر باینری که از این آدرس داریم با یکدیگر And شوند، دقیقاً آدرس نوشته شده در شکل بالا نتیجه می شود که سه اکتت اول آن را به عنوان نت آیدی (Net ID) عیناً به شما می دهد.
به طور مثال، اگر از فرمول AND روی اکتت اول سمت چپ استفاده کنیم به این صورت می شود:
۱ × ۱ = ۱
۱ × ۱ = ۱
۱ × ۰ = ۰
۱ × ۱ = ۱
۱ × ۰ = ۰
۱ × ۱ = ۱
۱ × ۰ = ۰
۱ × ۰ = ۰
اگر برای تمام اکتت ها، این کار را انجام دهیم، در انتهای کار می‌توانیم آدرس شبکه را مشخص کنیم.
پرفیکس (Prefix) چیست؟
پرفیکس (Prefix) به تعداد بیت های روشن سابنت مسک (Subnet Mask) گفته می شود. به عنوان مثال، در سابنت مسک ۲۵۵.۲۵۵.۲۵۵.۰، ۳ اکتت روشن است و هر اکتت هم ۸ بیت می باشد پس مجموع بیت های روشن می شود:
۸ * ۳ = ۲۴
در نتیجه، پرفیکس (Prefix) این سابنت مکس برابر ۲۴ است . آدرس شبکه آن به شکل زیر نوشته می شود:
۲۱۲.۱۲۸.۱۹۰.۶/۲۴
در این آدرس شبکه، پرفیکس (Prefix) برابر ۲۴ به ما نشان می دهد که ۲۴ بیت اول از سمت چپ به عنوان نت آیدی (Net ID) در نظر گرفته شده و از آنجا به بعد یعنی ۸ بیت باقی مانده را می توانید به عنوان آدرس هاست ها استفاده کنید.
برای درک بهتر این مباحث، مثال دیگری را با هم بررسی می کنیم. به عنوان مثال آدرس ۱۷۲.۹۶.۰.۰/۱۶ را در نظر بگیرید. با توجه به پرفیکس (Prefix) 16، سابنت مسک (Subnet Mask) آن برابر ۲۵۵.۲۵۵.۰.۰ می شود یعنی تمام مقادیر دو اکتت اول از سمت چپ، برابر ۱ است که هرکدام ۸ بیت از آنها روشن است. (۲*۸=۱۶) بنابراین، پرفیکس (Prefix) آن برابر ۱۶ شده است.
جمع بندی
در این مبحث آموزشی با مفاهیم زیر آشنا شدید:
آی پی آدرس ورژن ۴
یک آی پی آدرس چهار قسمتی است که هر قسمت آن یک بایت می باشد و هر بایت هم ۸ بیت است. پس به طور کلی یک آدرس ۳۲ بیتی (۴*۸=۳۲) است که با آن می توان ۴,۲۹۴,۹۶۷,۲۹۶ را آدرس دهی کرد.
فرم های مختلف IPV4
اگر IP آدرس را در مبنای ۱۰ بنویسیم یعنی به صورت ۲۱۲.۱۹۸.۱۹.۲۰ به آن فرمت دسیمال (ده دهی) می گویند اما اگر آن را در مبنای ۲ یا به صورت ۰ و ۱ در بیاوریم به آن دودویی یا باینری می گویند.
تبدیل فرمت دسیمال به باینری
همانطور که گفتیم فرمت باینری به صورت یک سیستم صفر و یک است که فقط در آن از اعداد صفر و یک استفاده می شود. بنابراین، برای تبدیل فرمت دسیمال به باینری باید اکتت ها را باز کرده و ارزش هر کدام از این بیت ها که معادل توان های عدد ۲ است و از یک تا ۱۲۸ یعنی از ۲ به توان صفر تا دو به توان ۷ میشود، را به دست آوریم.
نت آیدی (Net ID)
نت آیدی (Net ID)، آدرس شبکه ای است که می خواهیم استفاده کنیم
هاست آیدی (Host ID)
هاست آیدی (Host ID)، آدرسی است که تمامی کامپیوتر های داخل شبکه می توانند آن را گرفته و استفاده کنند.
سابنت مسک (Subnet Mask)
برای مشخص کردن نت آیدی (Net ID) از سابنت مسک (Subnet Mask) استفاده میکنیم. به این صورت که تمامی بیت هایی را که قرار است به عنوان آدرس شبکه یا نت آیدی (Net ID)، استفاده کنیم، معادل آن را در سابنت مسک برابر ۱ قرار میدهیم. بعد بیت ها را می شماریم تا بفهمیم که تا بیت چندم باید به عنوان نت آیدی (Net ID) استفاده شود.
پرفیکس (Prefix)
تعداد بیت هایی که در سابنت مسک (Subnet Mask) برابر با ۱ قرار داده شده را پرفیکس (Prefix) می نامیم.
ttttttttttttttttttttttt
آشنایی با کلاس های آی پی ورژن فور (IPv4)
nnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnn
کلاس های آی پی ورژن فور (IPv4)
در آموزش قبلی با آی پی ورژن فور (IPv4) آشنا شدید که بیان کردیم، آی پی ورژن فور (IPv4) شامل ۴,۹۶۷,۰۰۰,۰۰۰ آدرس می شود اما این رنج را به صورت یکسان در همه شبکه ها استفاده نمی کنیم بلکه آی پی آدرس ها را به پنج دسته تقسیم بندی می کنند که به هر کدام یک کلاس می گویند. هرکدام از این کلاس ها برای یک سری مصارف خاص یا شبکه هایی با ابعاد خاص استفاده می شود.
آنچه در این مقاله می خوانید:
کلاس های آی پی ورژن فور (IPv4)کلاس A آی پی ورژن فور (IPv4)لوپ بک (Loopback) چیست؟تعداد شبکه های کلاس a۱۲۶ = ۲ – ۱۲۸ = ۲ – ۲۷تعداد هاست های کلاس a۱۶.۷۷۷.۲۱۴ = ۲ – ۲۲۴کلاس B آی پی ورژن فور (IPv4)چرا دو بیت سمت چپ در کلاس B معادل یک و ۰ است؟تعداد شبکه های کلاس B۱۶,۳۸۴ = ۲۱۴ =۲۱۶-۲تعداد هاست های شبکه کلاس b۶۵۵۳۴ = ۶۵۵۳۶-۲ = ۲۱۶-۲کلاس C آی پی ورژن فورتعداد شبکه های کلاس C۲,۰۹۷,۱۵۲ = ۲۲۱= ۲۲۴-۳تعداد هاست های کلاس C 254 = 256-2 = 2۸-۲کلاس D آِی پی ورژن فورمالتی کست (Multi Cast) چیست؟کلاس E آی پی ورژن فورتفاوت پرایوت آی پی آدرس و پابلیک آی پی آدرسپرایوت آی پی آدرس (Private IP Address)رنج آی پی آدرس پرایوتکلاس A آی پی ورژن فورکلاس B آِی پی ورژن فورکلاس C آی پی ورژن فور
کلاس های آی پی ورژن فور (IPv4) از A تا E نامگذاری می‌شوند که در ادامه تفاوت آنها را بررسی می کنیم. همانطور که می دانید هر آی پی ادرس، چهار اکتت دارد و برای کلاس بندی همیشه اکتت اول از سمت چپ، معیار اصلی کلاس ها است.
کلاس A آی پی ورژن فور (IPv4)
در کلاس A، اکتت اول از سمت چپ، بین ۱ تا ۱۲۶ است چون در این کلاس، همیشه اولین بیت از سمت چپ که معادل آن ۱۲۸ است، خاموش (برابر صفر) است. اگر تمام بیت های باقی مانده شامل ۶۴، ۳۲، ۱۶، ۸، ۴، ۲ و ۱ را در این کلاس روشن کنیم، نهایتاً تا آدرس ۱۲۷ را به ما می دهد اما خود ۱۲۷ را برای آدرس شبکه استفاده نمی‌کنیم چون آدرس ۱۲۷ در کلاس A به عنوان لوپ بک (Loopback) در شبکه مورد استفاده قرار می گیرد که به معنای بازگشت است.
کلاس های آی پی ورژن فور (IPv4) از A تا E نامگذاری می‌شوند که در ادامه تفاوت آنها را بررسی می کنیم. همانطور که می دانید هر آی پی آدرس، چهار اکتت دارد و برای کلاس بندی همیشه اکتت اول از سمت چپ، معیار اصلی کلاس ها است.
لوپ بک (Loopback) چیست؟
در آموزش های قبلی در مبحث لایه های مدل توضیح دادیم که ارسال داده ها از لایه اپلیکیشن کم کم شروع شده و به سمت پایین می آید تا به نتورک، دیتالینک و غیره برسد و به سمت مقصد برود. در بعضی موارد ما نیاز داریم که کارت شبکه را تست کنیم یا یک سری از نرم افزارها وجود دارند که تحت شبکه کار می‌کنند ولی هنگام طراحی، قبل از اینکه بخواهند به کاربری کامل برسند یکبار باید در کامپیوتر تست شود تا از عملکرد درست آنها در شبکه اطمینان حاصل کنیم.
چون نمی توان تا قبل از اطمینان از عملکرد درست آن ها از این نرم افزارها روی شبکه استفاده کرد، آن را تا لایه نتورک می فرستند و وقتی به آنجا رسید و درست کار کرد، به حای اینکه به لایه بعدی برود، دوباره به سمت بالا برگردانده میشود که این کار توسط آدرس های لوپ بک (Loopback) انجام می گردد.
با استفاده از آدرس لوپ بک (Loopback) ، مقصد را به صورت آدرس ۱۲۷.۰.۰.۱ تعیین می کنیم به این ترتیب داده مورد نظر ما تا لایه شبکه رفته و از آنجا دوباره به سمت بالا بر می گردد .پس قاعدتاً باید این طور در نظر گرفت که کلاس a از ۱ تا ۱۲۷ است اما چون ۱۲۷ را برای لوپ بک (Loopback) استفاده می‌کنند، ۱ تا ۱۲۶ برای آدرس دهی های این نوع شبکه ها باقی می ماند.
از این ۴ اکتت که در کلاس A آی پی ورژن فور (IPv4) وجود دارد، اولین اکتت از سمت چپ، به عنوان نت آیدی (NET ID) استفاده میشود یعنی در این نوع شبکه، اولین اکتت همیشه ثابت است و مقدار آن هم از ۱ تا ۱۲۶ می باشد و سه اکتت سمت راستی برای استفاده شما از هاست ها، آزاد هستند.
بنابراین، سابنت مسک (Subnet Mask) یا اصطلاحاً دیفالت سابنت مسک (Subnet Mask) این شبکه ها به صورت ۲۵۵.۰.۰.۰ ثابت است. این ۸ بیت روشن، نشان دهنده این است که اولین اکتت از سمت چپ، نت آیدی (NET ID) است و سه اکتت سمت راستی برای آدرس دهی به نود ها و هاست های داخل شبکه استفاده میشود.
تعداد شبکه های کلاس a
برای محاسبه تعداد شبکه های هر کلاس باید ۲ را به توان تعداد بیت هایی روشن که به عنوان نت آیدی (NET ID) در نظر گرفته شده اند، برسانیم. پس چون در کلاس a یک اکتت را به عنوان نت آیدی (NET ID) در نظر گرفتیم، تعداد نتورک های کلاس a میشود ۲ به توان ۷ منهای ۲ که جواب ۱۲۶ می شود.
برای یک اکتت باید از دو به توان صفر تا دو به توان ۷ اکتت استفاده شود که ۱۲۸ را نتیجه می دهد و چون ۰ را به عنوان اولین آدرس استفاده نمی‌کنیم و ۱۲۷ هم لوپ بک (Loopback) می باشد و مورد استفاده قرار نمی گیرد، از ۱۲۸، دو عدد کم می کنیم که نتیجه ۱۲۶ می شود.
۱۲۶ = ۲ – ۱۲۸ = ۲ – ۲۷
این روش فقط برای کلاس a صدق می کند. در کلاس های دیگر برای محاسبه تعداد شبکه ها، از تعداد آدرس های آن ها کم نمی کنیم.
تعداد هاست های کلاس a
در هر شبکه‌ای وقتی قرار است محاسبه شود که از چند هاست می توان استفاده کرد باید تعداد بیت های مربوط به هاست دهی را شمارش نموده و دو را به توان تعداد این بیت ها رساند.
در کلاس a می توان هاست های خیلی زیادی را پوشش داد که به صورت زیر محاسبه شده است:
هر اکتت هشت بیت دارد و چون در کلاس a آی پی ورژن فور (IPv4)، ۳ اکتت برای هاست ها باقیماند، پس ۸ ضربدر ۳ میشود ۲۴ و چون یک آدرس شبکه (ثابت) داریم و یک آدرس هم برودکست (برای ارسال یک به چند) است این دو را کم می کنیم تا تعداد هاست های کلاس aبدست آید.
پس، دو به توان ۲۴ در کلاس a و ۲ عدد هم از آن کسر می کنیم که می شود:
۱۶.۷۷۷.۲۱۴ = ۲ – ۲۲۴
کلاس B آی پی ورژن فور (IPv4)
کلاس B از ۱۲۷ به بعد یعنی ۱۲۸ تا ۱۹۱ محاسبه می شود. برای بدست آمدن آدرس هایی از ۱۲۸ تا ۱۹۱ باید بیت های اول و دوم از اولین اکتت سمت چپ به ترتیب برابر یک و صفر باشند. این دو بیت ثابت می ماند و در همان اکتت اول از سمت چپ، شش بیت باقی می ماند که میتوان به شکل های مختلف و در شبکه‌های مختلف از آن استفاده کرد.
در کلاس b ، ۲ اکتت اول از سمت چپ برای نت آیدی (NET ID) استفاده می شود و دو اکتت باقیمانده سمت راست برای هاست آیدی (Host ID) مورد استفاده قرار می گیرد. بنابراین، در سابنت مسک (Subnet Mask) ۲ تا ۲۵۵ داریم که می شود ۲۵۵.۲۵۵.۰.۰.
چرا دو بیت سمت چپ در کلاس B معادل یک و ۰ است؟
همانطور که گفتیم اولین بیت از سمت چپ، معادل ۱۲۸ و دومی، ۶۴ است پس ۱۲۸ باید روشن باشد (۱) چون کلاس b از ۱۲۸ شروع می شود. اگر این بیت را خاموش کنیم (۰) به هیچ طریقی نمی توانیم از ۱۲۸ شروع کنیم. پس اولین بیت سمت چپ ۱۲۸ را باید ۱ بگذاریم.
دومین بیت ۶۴ است، اگر ۶۴ را خاموش بگذاریم می توانیم به هر طریقی ۰ و ۱ های بیت های دیگر را بچینیم تا آدرس های بین ۱۲۸ تا ۱۹۱ به دست آوریم. اما اگر ۶۴ روشن باشد، آدرس ها در این محدوده قرار نمی گیرند. پس باید دو بیت اول به ترتیب، یک و صفر باشد تا در نتیجه فقط آدرس های بین ۱۲۸ تا ۱۹۱ برای کلاس B به دست بیاید.
تعداد شبکه های کلاس B
تعداد شبکه‌هایی که میتوان در کلاس B استفاده کرد را به صورت زیر محاسبه می کنیم:
چون دو اکتت کامل را از سمت چپ یعنی ۲ ضربدر ۸ که میشود ۱۶ را برای نت آیدی (NET ID) استفاده کردیم باید ۲ را بتوان ۱۶ برسانیم اما در اکتت اول از سمت چپ، دو بیت اول را ثابت قرار داده ایم که حتماً باید یک و صفر باشد، بنابراین، باید این دو مقدار را از تعداد بیت هایی که می خواهیم به توان دو برسانیم، کم کنیم. پس دو را به توان ۱۴ میرسانیم که معادل ۱۶۳۸۴ شبکه می شود.
۱۶,۳۸۴ = ۲۱۴ =۲۱۶-۲
تعداد هاست های شبکه کلاس b
تعداد هاست های کلاس B در آی پی ورژن فور (IPv4) به صورت ۲ به توان ۱۶ منهای ۲ محاسبه می شود چون فقط دو اکتت سمت راستی برای هاست آیدی (Host ID) استفاده می شود. ۲ آدرس هم که به عنوان آدرس شبکه و آدرس برودکست، کم‌می کنیم که می شود:
۶۵۵۳۴ = ۶۵۵۳۶-۲ = ۲۱۶-۲
کلا آدرس کلاس a را برای شبکه های بسیار بزرگ استفاده می کنند مثل ISP ها یا اینترنت سرویس پروایدر (Internet Service Provider) که به مشتریان خود سرویس های اینترنتی می دهند. تعداد مشتریان آنها بسیار زیاد است پس از کلاسa استفاده می کنند تا بتوانند به چند میلیون مشتری سرویس بدهند.
آدرس کلاس b برای شبکه‌های متوسط روبه بزرگ استفاده میشود و به همین ترتیب کلاس C را برای شبکه های LAN و کوچک تر استفاده می کنیم.
کلاس C آی پی ورژن فور
در کلاس C، اولین اکتت از سمت چپ، بین ۱۹۲ تا ۲۲۳ است. پس ۳ تا بیت اول از سمت چپ اکتت اول آن باید به ترتیب ۱، ۱ و ۰ باشد چون دو بیت اول ارزش شان ۱۲۸ و ۶۴ است که جمع آن ها ۱۹۲ میشود. بیت سوم هم که ۳۲ است و اگر خاموش شود، کلا با چیدن ۵ بیت باقیمانده به روش های مختلف، محدوده آدرس های بین ۱۹۲ تا ۲۲۳ به وجود خواهد آمد.
در کلاس c، ۳ اکتت اول از سمت چپ به عنوان نت آیدی (NET ID) در نظر گرفته میشود که همیشه ثابت است و فقط اکتت آخر سمت راستی به عنوان هاست آیدی (Host ID) در نظر گرفته میشود. پس سابنت مسک (Subnet Mask) آن ۲۵۵.۲۵۵.۲۵۵.۰ می شود.
تعداد شبکه های کلاس C
تعداد شبکه هایی که می توان با این نوع آدرس پوشش داد، بسیار زیاد است که می شود:
۲,۰۹۷,۱۵۲ = ۲۲۱= ۲۲۴-۳
توان ۲۱ برای ۲ به اینصورت محاسبه شده که ۳ اکتت در کلاس C به نت آیدی (NET ID) اختصاص داده شده بود که مجموعا می شود ۲ به توان ۳ یعنی ۲۴ بیت اما ۳ بیت اول ثابت بودند پس از ۲۴ کم می شود و ۲ به توان ۲۱ می شود کل شبکه هایی که در کلاس C پوشش داده می شود.
تعداد هاست های کلاس C
هاست هایی که در این کلاس پوشش داده میشود، بسیار کمتر است. با توجه به اینکه ۱ اکتت (۸ بیت) برای اختصاص دادن به هاست آیدی (Host ID) باقی می ماند، ۲ به توان ۸ منهای ۲ (آدرس شبکه و آدرس برودکست) میشود ۲۵۴.
254 = 256-2 = 2۸-۲
کلاس D آِی پی ورژن فور
کلاس D برای مالتی کست (Multi Cast) رزرو شده است که در ادامه با مفهوم آن آشنا می شوید. اکتت اول از سمت راست این کلاس بین ۲۲۴ تا ۲۳۹ است. چهار بیت اول از سمت چپ به ترتیب، ۱، ۱، ۱ و ۰ میباشد. اگر معادل آن را به صورت دسیمال بنویسیم ۲۲۴ به دست می آید. در چهار بیت دیگر هم، هر تغییری بدهیم نهایتاً آدرس هایی بین ۲۲۴ تا ۲۳۹ بدست می آید.
مالتی کست (Multi Cast) چیست؟
در شبکه معمولا یک پکت به یک مقصد یا یک هاست خاص ارسال می شود و کامپیوتر آن را دریافت می کند اما بعضی اوقات در شبکه ها می توان این قابلیت را افزایش داد، به این صورت که یک پکت را بفرستید از یک نفر برای یک گروه یا چندین هاست. به این ترتیب، چند کامپیوتر همزمان می‌توانند همان اطلاعاتی که شما ارسال کردید را دریافت کنند که به آن مالتی کست (Multi Cast) می گویند یعنی از یک به چند.
البته یک حالت برودکست هم وجود دارد که به مفهوم از یکی به همه است و با مالتی کست (Multi Cast) متفاوت می باشد. زمانیکه برودکست می کنید، اطلاعات به همه آی پی آدرس های آن شبکه ارسال می شود و همانطور که گفتیم آخرین آدرس هر کلاس را به عنوان برودکست استفاده می کنند.
کلاس E آی پی ورژن فور
اولین اکتت از سمت چپ این کلاس، بین ۲۴۰ تا ۲۵۴ است. در این اکتت، هر چهار بیت از سمت چپ برابر با ۱ میباشد. ۴ بیت بعدی می تواند هر مقداری باشد. یعنی ۱۲۴، ۶۴، ۳۲ و ۱۶ که جمع آنها ۲۴۰ می شود، ثابت است و ۴ بیت بعدی را هر طور تغییر بدیم آدرس های بین ۲۴۰ تا ۲۵۴ بدست می آید.
این کلاس برای مصارف تحقیقاتی یا مصارف خاصی در آینده در نظر گرفته شده است اما به این علت که آی پی ورژن فور (IPv4) مدت زیادی است که ریلیز شده و ظرفیت آن به اتمام رسیده، تمام آدرس های موجود در آن توسط کامپیوتر هایی که در دنیا از شبکه ها استفاده می کنند، مورد استفاده قرار گرفته است و به همین علت است که آی پی ورژن سیکس ریلیز شده تا این کمبود ظرفیت را پوشش دهد.
بنابراین، می توان گفت آدرس های کلاس E برای مصارف خاصی مثل شبکه های وزارت دفاع آمریکا یا شبکه هایی که سکرت هستند، مورد استفاده قرار می گیرد و کمتر در شبکه های متداول این نوع آدرس ها دیده می شود.
در کلاس D و E دیگر سابنت مسک (Subnet Mask) اهمیت چندانی ندارد. بنابراین شما می توانید در این رنج آی پی ادرس، هر قسمتی را به دلخواه خودتان به عنوان نت آیدی (NET ID) و سایر قسمت های باقی مانده را به عنوان هاست آیدی (Host ID) در نظر بگیرید.
بنابراین، تعداد شبکه و تعداد هاست مشخصی برای آن وجود ندارد و بسته به نت مسک انتخاب شده می تواند متفاوت باشد.
تفاوت پرایوت آی پی آدرس و پابلیک آی پی آدرس
آی پی ورژن ۴ شامل بیش از ۴ میلیون آی پی آدرس میشود که به ۵ کلاس از A تا E دسته بندی شده اند اما با وجود این تعداد بالای آی پی آدرس های موجود در ورژن فور، بازهم ظرفیت کامپیوترها، دستگاه ها، موبایل ها و سایر دیوایس هایی که در حال حاضر در سراسر دنیا از شبکه استفاده می‌کنند، فراتر از این عدد رفته است.
به همین علت پس از مدتی که آی پی ورژن فور (IPv4) ریلیز شد، یک سری از آی پی آدرس های موجود در آن را به عنوان پرایویت نتورک (Private Network) درآوردند. بنابراین، تمامی این پی ادرس های ورژن ۴ به طور کلی به دو دسته پرایویت نتورک (Private Network) و پابلیک نتورک (Public Network) یا IP Valid تقسیم بندی شد.
پرایوت آی پی آدرس (Private IP Address)
همانطور که در تصویر زیر مشاهده می کنید، از کلاس‌های A، B و C ، بخشی از آی پی آدرس ها به عنوان پرایوت نتورک (Private Network) جدا شده اند. طبق این دسته بندی می توان از این آی پی آدرس ها در شبکه های خصوصی مثل ادارات، شرکت ها و سازمان های بزرگ استفاده کرد. درصورت استفاده از این پرایوت آدرس ها، امکان دسترسی به شبکه‌های عمومی یا پابلیک مثل اینترنت وجود ندارد.
برای اینکه بتوان از طریق شبکه‌های پرایوت به شبکه‌های عمومی مثل اینترنت دسترسی داشته باشید باید از تکنیک آدرس رزولوشن یا NAT استفاده کنید که در آینده به طور کامل آن را تشریح میکنیم. به طور خلاصه می توان گفت اگر بخواهیم از طریق دستگاهی با شبکه پرایویت، وارد شبکه پابلیک شویم باید گیت وی شبکه را به طور موقت تغییر بدهیم تا به دستگاه مورد نظر یک آی پی آدرس پابلیک اختصاص یابد و بتواند وارد اینترنت شود.
رنج آی پی آدرس پرایوت
رنج آی پی آدرس پرایوت در کلاس های مختلف به صورت زیر تعریف شده است:
کلاس A آی پی ورژن فور
کل آدرس های در رنج ۱۰.۰.۰.۰ با سابنت مسک (Subnet Mask)، 255.0.0.0 که تمام آدرس های بین ۱۰.۰.۰.۰ تا ۱۰.۲۵۵.۲۵۵.۲۵۵ را پوشش می دهد، در کلاس A، به عنوان پرایوت نتورک (Private Network) شناخته می شود.
شرکت هایی با مشتریان بسیار زیاد مثل ISPها می توانند از این کلاس استفاده کنند. به این ترتیب، آنها کل شبکه های در دسترس برای مشتریان خود را در این رنج دسته بندی می کنند و اگر هرکدام از مشتریان خواستند به اینترنت وصل شوند، آی پی آدرس خود را به شرکت ISP می فرستند و ISP، یک آدرس موقت به آنها می دهد تا وارد شبکه اینترنت شوند و مجددا پس از اینکه کارشان به اتمام رسید، به شبکه پرایوت برگردند.
کلاس B آِی پی ورژن فور
کل آدرس های در رنج ۱۷۲.۱۶.۰.۰تا ۱۷۲.۳۱.۰.۰با سابنت مسک (Subnet Mask) 255.240.0.0 در کلاس B به عنوان پرایوت نتورک (Private Network) در نظر گرفته شده است. پس این شبکه ها، از رنج ۱۷۲.۱۶.۰.۰ تا ۱۷۲.۳۱.۲۵۵.۲۵۵ را پوشش می دهند. علت استفاده از ۲۴۰ در اکتت دوم سابنت مسک (Subnet Mask) را در آموزش های بعدی توضیح می دهیم، اما به طور خلاصه اشاره می کنیم که این مقدار ۲۴۰ مربوط به محدودیت اکتت دوم آی پی ادرس پرایوت کلاس B از ۱۶ تا ۳۱ است.
کلاس C آی پی ورژن فور
در کلاس C، آدرس ۱۹۲.۱۶۸.۰.۰ با سابنت مسک (Subnet Mask) 255.255.0.0 و رنج ۱۹۲.۱۶۸.۰.۰ تا ۱۹۲.۱۶۸.۲۵۵.۲۵۵ در نظر گرفته شده است.
ttttttttttttttttttttttt
آشنایی با آی پی ورژن ۶ (IPv6)
nnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnn
آشنایی با آی پی ورژن ۶ (IPv6)
طبق آخرین آماری که در اواخر سال ۲۰۱۴ و اوایل سال ۲۰۱۵ ارائه شده، بیش از ۵۰ بیلیون دستگاه نیاز به اتصال به شبکه اینترنت دارند و قطعاً تعداد شبکه های موجود در آی پی ورژن ۴ (IPv4) نمی تواند از این تعداد دستگاه، پشتیبانی کند. به همین علت نیاز به استفاده از یک روش آدرس دهی گسترده تر نظیر آی پی ورژن ۶ (IPv6) احساس می شود.
آنچه در این مقاله می خوانید:
آشنایی با آی پی ورژن ۶ (IPv6)سیستم NAT یا Network Address Translationچرا آی پی ورژن ۶ (IPv6) طراحی شد؟علت نامگذاری آی پی ورژن ۶ (IPv6)آی پی ورژن ۱ تا ۳آی پی ورژن ۶ چیست؟تعداد آی پی آدرس های ورژن سیکسآی پی ورژن ۶ (IPv6) چگونه نوشته می شود؟تبدیل هگزادسیمال به باینریباینری حرف Aباینری حرف Eباینری عدد ۹باینری عدد ۴تبدیل هگزادسیمال به دسیمالتکنیک های خلاصه سازی آی پی ورژن ۶پرفیکس آی پی ورژن ۶ (IPv6)نوشتن آدرس شبکه در آی پی ورژن ۶ (IPv6)مقایسه انواع آی پی آدرس های وی ۶ (Ipv6) و ورژن فورانواع آی پی آدرس های ورژن فور یونیکست (Unicast) مالتی کست (Multicast)برودکست (Broadcast)انواع آی پی آدرس های وی ۶ (Ipv6)اسکوپ یونیکستآدرس های گلوبالاسکوپ سایت لوکالاسکوپ لینک لوکالآدرس APIPAچیست؟اسکوپ اسپشالآی پی آدرس های مالتی کست
این روزها کسی نمی تواند تصور کند که اینترنت در آینده قرار است تا کجا پیش برود و چقدر گسترش یابد، با پیشرفت تکنولوژی، استفاده از شبکه فقط محدود به کامپیوتر و موبایل نمی شود بلکه بسیاری از لوازمی که در اطراف خود می بینیم مثل لوازم خانگی، اتومبیل ها یا وسایل برقی در محل کارمان نیز به شبکه متصل هستند.
حتی لوازم صوتی و تصویری که در منزل مورد استفاده قرار می گیرند مثل تلویزیون‌های هوشمند، ماهواره ها و لوازمی مثل یخچال یا گاز هوشمند و هر وسیله دیگری که بتواند با برق کار کند نیز امکان اتصال به شبکه اینترنت را دارد. برای اتصال این دستگاه ها به شبکه از تکنولوژی های بسیار جدید و پیشرفته ای استفاده می شود تا بتوان این وسایل را از طریق شبکه و از راه دور، برنامه ریزی و کنترل کرد.
سیستم NAT یا Network Address Translation
اگر به خاطر داشته باشید محاسبه کردیم که آی پی ورژن ۴، نزدیک به چند میلیارد آدرس شبکه را شامل میشود و از همین تعداد دستگاه نیز می‌تواند پشتیبانی کند و همانطور که در مقاله آموزشی قبلی توضیح دادیم، این آدرس های شبکه به دو دسته کلی شبکه‌های پابلیک (Public) و پرایوت (Private) تقسیم شده‌اند. برای پوشش دادن این تعداد شبکه، راهکارهای مختلفی را در نظر گرفتند از جمله سیستم NAT.
سیستم NAT به این صورت کار می‌کند که اگر یک تعداد کاربر بخواهند از داخل یک شبکه به شبکه اینترنت جهانی متصل شوند، با توجه به آی پی های پرایوت که به آنها اختصاص داده شده، ابتدا به سیستم NAT متصل می شوند و یک آی پی آدرس پابلیک را به صورت قرضی از آن دریافت می کنند تا وارد شبکه جهانی اینترنت شوند. زمانیکه اطلاعات مورد نظر خود را دریافت کردند، مجدداً به NAT بر می گردند، آدرس پابلیک را به NAT تحویل داده و دوباره با آیپی خصوصی خودشان، داخل شبکه کوچک تر به کار خود ادامه دهند.
اگر به خاطر داشته باشید گفتیم که آدرس های پرایوت این ویژگی را دارند که امکان تکرار شدن آنها وجود دارد. به عنوان مثال همان شبکه ای که در یک اداره کوچک به عنوان شبکه داخلی مورد استفاده قرار می گیرد، می تواند برای یک اداره دیگر یا یک کاربر خانگی که قصد دارد شبکه داخلی داشته باشد، عیناً به کار رود. این آی پی خصوصی اگر بخواهد به شبکه جهانی اینترنت وصل شود باید از طریق NAT، یک آی پی آدرس پابلیک دریافت کرده و پس از این که کار خود را انجام داد، مجدداً آی پی آدرس را به NAT تحویل داده و وارد شبکه داخلی با آی پی آدرس خصوصی خود شود.
چرا آی پی ورژن ۶ (IPv6) طراحی شد؟
اگر قرار باشد همزمان تعداد بسیار زیادی از کاربران، بخصوص شبکه‌هایی در کلاس A و B که تعداد کاربران بسیار زیادی دارند، به NAT وصل شوند و از آن، آی پی عمومی برای اتصال به شبکه اینترنت جهانی دریافت کنند، حجم ترافیک بسیار سنگینی در NAT ایجاد شده و در پهنای باند و همچنین سرعت اتصال به اینترنت و همچنین امنیت، مشکلات بسیار زیادی را به وجود می آورد.
مشکلات متعددی که برای شبکه NAT در اثر استفاده آن توسط کاربران متعدد به وجود می‌آمد، منجر به معرفی آی پی آدرس ورژن سیکس شد.
علت نامگذاری آی پی ورژن ۶ (IPv6)
شاید برای شما این سوال پیش بیاید که چرا برای نامگذاری این آی پی آدرس از عدد ۶ استفاده شده و آی پی آدرس های ۱، ۲، ۳ و ۵ به چه کاری می آیند. پیش از این که به آی پی ورژن ۶ (IPv6) پردازیم بهتر است با علت نامگذاری آن آشنا شویم.
آی پی ورژن ۱ تا ۳
آی پی ورژن های ۱ تا ۳ در ابتدا مربوط به تی سی پی های ۱ تا ۳ بود که قبل از معرفی آی پی ورژن ۴ (IPv4) داخل شبکه های تی سی پی مورد استفاده قرار می‌گرفت. این شبکه‌ها به نحوی طراحی نشده بودند که برای استفاده در شبکه های جهانی مثل اینترنت مناسب باشند.
بنابراین، شکل پیشرفته تر و کامل این نوع آی پی به عنوان آی پی ورژن ۴ (IPv4) طراحی شد و پس از اینکه در پروتکل تی سی پی به عنوان آی پی ورژن۴ به صورت جداگانه معرفی شد، در اختیار کاربران قرار گرفت تا برای اتصال به شبکه اینترنت از آن استفاده کنند. بنابراین، از آی پی ورژن های ۱ و ۲ و ۳ در شبکه‌های بزرگ استفاده چندانی نشد.
آی پی ورژن فایو نیز برای مدت کوتاهی طراحی و ارائه شد تا برای Stream Protocol یا همان مدیا هایی که داخل اینترنت می‌توانستیم استفاده کنیم، مورد بهره وری قرار بگیرد اما ایراداتی داشت که امکان استفاده از آن در شبکه اینترنت وجود نداشت. بنابراین با Ipv6 تلفیق شد و در نهایت آی پی ورژن ۶ به عنوان نسل جدید آدرس دهی در شبکه ها ارائه گردید.
آی پی ورژن ۶ چیست؟
آی پی آدرس ورژن ۶ ، آی پی بسیار بزرگ و سنگینی است و گاهی اوقات حفظ کردن و نوشتن آن برای ما مشکل ساز می شود. با توجه به این که آی پی ورژن ۴ (IPv4) ظرفیت محدودی دارد در آینده‌ای نزدیک آی پی ورژن ۶ (IPv6) باید در تمام سراسر دنیا پیاده سازی شود تا دستگاه ها قابلیت اتصال به شبکه را با آی پی اختصاصی خود داشته باشند. از آنجایی که هنوز هم بسیاری از دستگاه‌ها با آی پی ورژن ۴ به اینترنت وصل هستند، همچنان این آی پی در بستر اینترنت کار می کند و مدت زمانی طول میکشد تا آی پی ورژن ۶ (IPv6) به طور کامل جایگزین آی پی ورژن ۴ شود.
تعداد آی پی آدرس های ورژن سیکس
آی پی ورژن ۶ (IPv6) یک آدرس ۱۲۸ بیتی است به عبارتی ۱۶ بایت می شود که اگر آن را با آی پی ورژن ۴ که فقط ۴ بایت بود مقایسه کنیم متوجه می‌شویم که آی پی ورژن ۶ تقریباً چهار برابر قدرتمند تر از ورژن ۴ است.
به عبارت دیگر آی پی ورژن ۴ فقط ۳۲ بیت بود که با توجه به فرمول زیر می تواند تا حدود ۴ میلیارد آیپی آدرس را پشتیبانی کند:
آی پی ورژن ۶ (IPv6) با توجه به این که ۱۲۸ بیت است با استفاده از همان فرمول عدد بسیار بزرگ زیر را نتیجه می دهد:
با توجه به این تعداد آی پی آدرس بزرگ و گسترده، اگر آن را به تعداد افرادی که روی کره زمین هستند، تقسیم کنیم، هر فرد می تواند صدها میلیون آی پی آدرس برای خودش داشته باشد پس به نظر نمی رسد که به این زودی ها برای اختصاص دادن آی پی آدرس ورژن سیکس به دستگاه های مختلف دچار دردسر شویم.
آی پی ورژن ۶ (IPv6) چگونه نوشته می شود؟
فرمت نوشتن آی پی ورژن ۶ (IPv6) به صورت هگزا دسیمال است یعنی ۱۶ تایی همچنین به جای نقطه که برای جدا کردن هر اکتت در آی پی ورژن ۴ (IPv4) استفاده می‌کردیم، در این ورژن از دو نقطه استفاده می شود.
به عنوان مثال یک نمونه از آی پی ورژن ۶ به صورت زیر نوشته می شود:
به هر قسمتی که با دو نقطه از قسمت دیگری جدا شده یک هگزادسیمال یا یک هگزا گفته میشود.
آی پی آدرس وی ۶ شامل سیستم‌های زیر می شود:
سیستم باینری که فقط اعداد یک و صفر را دربرمی‌گیرد و فقط دو رقم را شامل می شود.
سیستم دسیمال که اعداد ۳ تا ۹ یعنی ده رقم را شامل می شود.
سیستم هگزادسیمال که اعداد ۰ تا ۹ و همچنین حروف A تا F را شامل میشود و ۱۶ رقم را شامل می شود.
حروف به کار رفته در سیستم هگزادسیمال معادل اعداد زیر هستند:
A = 10
B = 11
C = 12
D = 13
E = 14
F = 15
تبدیل هگزادسیمال به باینری
به عنوان مثال، اولین هگزادسیمال در آدرسی که در بالا مثال زدیم، به صورت زیر نوشته شده
AE94
و برای این که بتوانیم معادل آن را بنویسیم باید به روش زیر را عمل کنیم:
ابتدا برای هرکدام از حروف یا اعدادی که در این آدرس نوشته شده چهار بیت در نظر می گیریم:
دلیل اینکه برای هر حرف یا عدد، چهار بیت را در نظر گرفتیم این است که در حالت هگزادسیمال، ۱۶ بیت در اختیار داریم و دو به توان ۴ می شود ۱۶ پس برای هر کدام از آنها می‌توانیم چهار بیت اختصاص دهیم.
باینری حرف A
همانطور که گفتیم، حرف A معادل با عدد ۱۰ می باشد پس ما باید به طریقی صفر و یک های مربوط به چهار بیت آن را بچینیم که جمع ارزش های آن برابر با ۱۰ شود. تنها حالتی که عدد ۱۰ را نتیجه می دهد به صورت زیر است:
۱۰۱۰
ارزش اولین بیت از سمت راست ۲ به توان ۰ برابر ۱ می شود
ارزش بیت دوم ۲ به توان ۱ برابر ۲ میشود
ارزش بیت سوم ۲ به توان ۰ برابر ۱ می شود
ارزش بیت چهارم ۲ به توان ۴ برابر ۴ می شود
چون فقط بیت دوم و چهارم روشن است ارزش این دو بیت را با هم جمع میکنیم که ۸ به علاوه ۲ برابر با ۱۰ میشود.
باینری حرف E
به همین ترتیب برای اینکه ارزش بیت ها معادل با E یا همان عدد ۱۴ شود باید ۴ بیت به صورت زیر کنار یکدیگر چیده شود:
۱۱۱۰
ارزش بیت های دوم، سوم و چهارم که روشن هستند، به ترتیب برابر ۲، ۴ و ۸ است که اگر آنها را با هم جمع بزنیم عدد ۱۴ به دست می آید.
باینری عدد ۹
برای به دست آوردن عدد ۹ نیز باید بیت اول و بیت چهارم روشن باشد تا مجموع ارزش آنها یعنی ۱ و ۸ برابر ۹ شود.
۱۰۰۱
باینری عدد ۴
عدد ۴ نیز به همین ترتیب، اگر فقط بیت سوم را روشن بگذاریم که ارزش آن برابر ۴ است به دست می آید:
۰۱۰۰
درنهایت AE94 در حالت باینری به صورت زیر نوشته می شود:
۱۰۱۰.۱۱۱۰.۱۰۰۱.۰۱۰۰
تبدیل هگزادسیمال به دسیمال
اگر آدرس باینری به دست آمده را به صورتی که توان های ۲ بالای آن ها نوشته شده یعنی از ۲ به توان ۰ تا ۲ به توان ۱۵ در نظر بگیریم و جمع تمام آنها را برای آدرس AE94 به دست بیاوریم برابر با ۴۴۶۹۲ می شود.
اگر هر آدرسی را در ماشین حساب ویندوز به صورت هگزادسیمال وارد کنید و سپس روی گزینه دسیمال یا باینری کلیک کنید، به راحتی نتیجه را به شما نشان خواهد داد. پس اگر تمرین کردید و خواستید مطمئن شوید که نتیجه کارتان درست بوده می‌توانید به این طریق از کار خود اطمینان حاصل کنید.
تکنیک های خلاصه سازی آی پی ورژن ۶
برای خلاصه نوشتن ورژن سیکس روشهای ساده‌ای وجود دارد که در ادامه آن ها را آموزش می دهیم. به طور مثال، آدرس زیر را در نظر بگیرید:
برای تبدیل این آدرس به حالت هگزادسیمال نکات زیر را در نظر می گیریم:
برای هگزادسیمال هایی که تمام اعداد آن صفر است، یک ۰می گذاریم. در مثال بالا، هگزای سوم و چهارم و هفتم را می توانیم خلاصه کنیم و به جای چهار ۰ فقط یک ۰ بنویسیم.
اگر سمت چپ هر کدام از هگزا ها با عدد صفر شروع میشد می‌توانیم این عدد را حذف کنیم
پس، آدرس بالا با توجه به این دو نکته به شکل زیر خلاصه می شود:
۳. اگر دو قسمت از هگزادسیمال ها به صورت پشت سرهم، ۰ بودند آنها را حذف کرده و به جای آن دو نقطه می گذاریم. البته دقت کنید که از این علامت، فقط یکبار در کل یک آی پی آدرس ورژن سیکس میتوان استفاده کرد. در حقیقت، اگر تمام بیت های چهار قسمت از یک آی پی آدرس ورژن سیکس برابر صفر باشد فقط برای دو قسمت از آنها می‌توانیم دو نقطه بگذاریم و دو قسمت دیگر را به همان صورت مینویسیم پس برای هگزادسیمال های سوم و چهارم این نکته را نیز رعایت می کنیم و آدرس بالا به صورت زیر نوشته می شود:
پرفیکس آی پی ورژن ۶ (IPv6)
در آی پی ورژن ۶ (IPv6) نیازی به نوشتن سابنت مسک نیست چون این آی پی آنقدر گسترده است که دلیلی ندارد برای جدا کردن هاست آی و نت آیدی خودمان را به دردسر بیندازیم. در این آی پی آدرس فقط یک پرفیکس نوشته می شود. به عنوان مثال آی پی آدرس زیر را در نظر بگیرید:
عدد ۶۴ که بعد از / نشان داده شده به این مفهوم است که ۶۴ بیت اول از سمت چپ به‌عنوان نت آیدی در نظر گرفته شده و مابقی به هاست آیدی ها اختصاص می یابد.
نوشتن آدرس شبکه در آی پی ورژن ۶ (IPv6)
آدرس شبکه برای آی پی ورژن ۶ (IPv6) به این صورت نوشته میشود که تعداد بیت ها بر اساس پرفیکس از سمت چپ به صورت کامل یا با خلاصه نویسی نوشته شده و در ادامه دوتا دو نقطه گذاشته می شود و در نهایت پرفیکس بعد از / قرار می گیرد.
برای مثال بالا، آدرس شبکه به صورت زیر نوشته می شود:
مقایسه انواع آی پی آدرس های وی ۶ (Ipv6) و ورژن فور
انواع آی پی آدرس های ورژن فور
در مقالات آموزشی قبلی یاد گرفتید که در آی پی ورژن ۴ (IPv4) سه نوع آی پی آدرس وجود دارد:
یونیکست (Unicast)
مولتی کاست
برودکست
یونیکست (Unicast)
یونی کست به هر آدرس مجزایی گفته می شود که با آدرس دیگری ارتباط برقرار می کند. به عنوان مثال، تصور کنید که ما یک کامپیوتر داریم و یک آی پی آدرس به آن اختصاص داده شده که با آن می توانیم به شبکه متصل شویم پس با این آدرس یونیکست (Unicast) وارد شبکه شده و با کامپیوتر یا دستگاه دیگری ارتباط برقرار میکنیم.
مالتی کست (Multicast)
مالتی کست (Multicast) به معنای آدرس یک به چند است یعنی داده هایی که از یک کامپیوتر ارسال می شود برای چندین کامپیوتر دیگر قابل دریافت شدن است و بیشتر برای ویدئو کنفرانس ها و این قبیل موارد مورد استفاده قرار می‌گیرد.
به عنوان مثال فرض کنید بخواهیم از دستگاه کامپیوتر خودمان عکسی را ارسال کنیم که همزمان ۱۰ کاربر دیگر که پشت ۱۰ دستگاه مختلف نشسته‌اند، آن را ببیند. بنابراین، آن ده دستگاه را وارد یک شبکه مالتی کست (Multicast) می کنیم یا آنها را عضو می کنیم و به آنها یک آی پی مالتی کست (Multicast) اختصاص میدهیم که اگر به خاطر داشته باشید همیشه از رنج ۲۲۴ استفاده می‌کردیم و به این ترتیب اگر داده ای را با این آی پی ارسال کنم، تمام دستگاه‌هایی که در این مالتی کست (Multicast) قرار دارند، آن را دریافت می کنند.
برودکست (Broadcast)
با استفاده از آی پی برودکست، پکتی که داخل شبکه ارسال می کنیم، توسط تمام دستگاه های دیگر مشاهده شده و دریافت می شود.
اگر به خاطر داشته باشید، ما آی پی را در لایه ۳ استفاده می‌کردیم. لایه ۳ نیز مربوط به روتینگ میشد که روتر ها با استفاده از آن کار می کردند.
روترها از خود پکت برودکست را عبور نمی دهند. به این علت که اگر شخصی یک پاکت برودکست را به یک روتر ارسال کند و بخواهد این پکت را به همه دستگاه های سراسر جهان ارسال کند، شبکه ها با ترافیک بسیار بالایی مواجه شده و از کار می‌افتند.
به همین علت است که روتر ها از خودشان پکت برودکست را عبور نمی دهند بلکه فقط یونیکست (Unicast) و مالتی کست (Multicast) را عبور می‌دهند.
پکت های برودکست فقط از طریق سوئیچ ها منتقل می‌شوند. با استفاده از سوئیچ زمانی که یک پکت از نوع برودکست ارسال می شود ابتدا سوئیچ آدرس را برودکست می کند تا مک آدرس مرتبط با آن را پیدا کند، سپس از طریق پروتکل ARP آن را پیدا کرده و ثبت می کند.
انواع آی پی آدرس های وی ۶ (Ipv6)
در آی پی ورژن ۶ (IPv6) نیز دو نوع یونیکست (Unicast) و مالتی کست (Multicast) به همان شکل و با همان کاربرد وجود دارد و فقط برودکست به انی کست (Any cast) تبدیل شده است.
انی کست (Any cast) در وی سیکس شبیه به برودکست در آی پی ورژن ۴ (IPv4) است با این تفاوت که می‌تواند در روتر ها نیز کار کند. در حال حاضر انی کست (Any cast) فقط روی روتر ها، ست می شود و روی هاست یا کامپیوتر ها، ست نمی شود. شما می‌توانید هر آدرس انی کست را به نزدیک ترین مقصد بفرستید یعنی زمانکیه در شبکه ای که زیر مجموعه شما است پکت انی کست (Any cast) را ارسال کنید، تا ۳ یا ۴ روتر جلوتر پیش می رود تا مقصد را پیدا کند و زمانی که مقصد را پیدا کرد، پکت را برای دیگران ارسال نمی کند و زمانی که به مقصد رسید، ارسال پکت متوقف می شود.
anycast که در ipv6 معرفی شده در کاربردهای امروزی اینترنت بسیار مفید است اما تا زمانی که وارد تنظیمات کانفیگوریشن روتر ها نشوید، به طور کامل انیکست را درک نمی کنید.
مباحث بسیار تخصصی‌تری نیز برای آی پی ورژن ۶ (IPv6) وجود دارد اما در این مقاله ما فقط قصد داریم که شما را به صورت کلی با آن آشنا کرده و دید کلی نسبت به آن ایجاد کنیم. بنابراین، فقط به چند مسئله اساسی در خصوص آی پی ورژن شش پرداخته و آموزش را به پایان می بریم.
همان طور که اشاره کردیم آی پی ورژن ۶ (IPv6) به ۳ اسکوپ یونیکست، مالتیکست و انیکست تقسیم می شود اما هر کدام از این اسکوپ های کلی، زیر مجموعه هایی نیز دارند که در ادامه آنها را به شما معرفی می کنیم:
اسکوپ یونیکست
اسکوپ یونیکست (Unicast) به چهار اسکوپ زیر مجموعه خود تقسیم می شود که عبارتند از:
آدرس های گلوبال
آدرس های گلوبال یونیکست، معادل با آدرس های پابلیک در آی پی ورژن ۴ (IPv4) هستند. هر آدرسی که با عدد ۲ یا ۳ شروع شود، در اسکوپ گلوبال قرار می گیرد.
گلوبال به این معنی است که در شبکه‌های بزرگ و در سرتاسر جهان مورد استفاده قرار می گیرد و اگر شکل باینری آن را در نظر بگیریم، آدرس هایی هستند که از سمت چپ با ۰۰۱ شروع می شوند یعنی چهار بیت اول به صورت ۰۰۱۰ یا ۰۰۱۱ می توانند نوشته شوند.
البته هدف اصلی از تقسیم بندی اسکوپ ها محاسبه قسمت نت آیدی آنها است پس برای آدرس گلوبال یونیکست (Unicast) نیز باید نت آیدی آن از نوع گلوبال باشد. بنابراین، محاسبه هاست آیدی ها در این قسمت مد نظر ما نیست. هاست آیدی ها در آی پی ورژن ۶ یا به صورت دستی توسط مدیر شبکه مشخص می شود یا از تکنیکی که به آن EUI/64 می‌گویند، برای مشخص کردن آنها استفاده می شود.
در این تکنیک از مک آدرس دستگاه استفاده می کنند و با یک سری تغییرات روی مک آدرس که در مباحث تخصصی تری باید با آن آشنا شوید، یک آدرس هاست ساخته می شود تا ۶۴ بیت قسمت دوم نیز مشخص شود تا به علاوه ۶۴ بیتی که در نت آیدی مشخص شده بود، به طور کامل ۱۲۸ بیت را برای آی پی ورژن ۶ (IPv6) در اختیار داشته باشید،
اسکوپ سایت لوکال
آی پی آدرس های وی ۶ (Ipv6) که زیرمجموعه سایت لوکال قرار می گیرند، معادل با آدرسهای پرایوت آی پی ورژن ۴ به شمار می‌آیند. آی پی آدرس هایی که با FEC0 جز این دسته قرار می گیرد. از آدرس های سایت لوکال در شبکه های داخلی استفاده می شود و این آدرس ها مجاز نیستند که به شبکه جهانی متصل شوند.
هر چند تعداد آی پی آدرس های ورژن فور آن قدر زیاد است که نیازی به استفاده از آی پی آدرس های داخلی نداریم اما نکته اینجاست که آیپی آدرس های داخلی بحث امنیت فوق العاده بالایی دارند و چون به شبکه جهانی اینترنت متصل نیستند پس داده های آنها کمتر در معرض خطر قرار می گیرد.
به همین علت در آی پی ورژن ۶ شبکه های داخلی در نظر گرفته شده است تا اگر قرار نباشد، اشخاصی خارج از شبکه داخلی به آی پی آدرس ها دسترسی داشته باشند، آی پی آدرس های لوکال استفاده شود. اگر این آی پی آدرس ها بخواهند به شبکه جهانی اینترنت متصل شوند، همانطور که برای آی پی ورژن ۴ توضیح دادیم از NAT استفاده می کنند.
اسکوپ لینک لوکال
آدرسهای لینک لوکال معادل با آدرسهای APIPA در آی پی ورژن ۴ هستند.
آدرس APIPAچیست؟
در مباحث بعدی با موضوع دی اچ سی پی که بر اساس آن باید برای هر کارت شبکه که روی یک دستگاه برای اتصال به شبکه قرار می‌دهید، یک آی پی ست کنید، آشنا می شوید.
آی پی آدرس یا توسط مدیر شبکه بر اساس سیاستهای خاصی طراحی شده و برای هر کدام از نودها به صورت دستی، آی پی آدرس اختصاص میدهد و یا بر اساس سیستم DHCP برای هر دستگاه متصل به شبکه، به طور اتوماتیک، یک آی پی آدرس اختصاص داده میشود که البته رنج آی پی آدرس ها برای dhcp مشخص شده است.
اگر کارت شبکه نتواند در رنج مشخص شده برای دی اچ سی پی، آی پی آدرس پیدا کند، از رنج دیگری به نام APIPA استفاده می‌کند که در ورژن ۴ برابر است با (۱۶۹. ۲۵۴ .X. X) و از این رنج برای دستگاه، آی پی آدرس را در نظر می گیرد تا بتواند به اینترنت متصل شود. در آی پی ورژن ۶ (IPv6) نیز در این شرایط از آی پی آدرس هایی که با FE80 شروع می شوند، استفاده می شود.
اسکوپ اسپشال
اسکوپ اسپشال، شامل دو آدرس ساده می شود:
اولی به صورت ۱ : : نوشته می شود که نشان دهنده خود همان دستگاهی است که در حال استفاده از شبکه است
دومی به صورت : : نوشته می شود که معادل چهار ۰ است و به معنی تمام آدرسها است.
از این آدرس دهی به عنوان مثال در یک روتر که می‌خواهید شرایطی را تعیین کنید که برای تمام آی پی آدرس های آن روتر به کار برود، استفاده می شود. مثلاً اگر بخواهیم تعیین کنیم که تمام آدرس هایی که وارد یک روتر می شوند، به سمت مسیر خاصی هدایت شوند یا همان روتینگ، از این نوع آدرس دهی برای ایجاد شرط استفاده می کنیم.
آی پی آدرس های مالتی کست
آی پی آدرس های مالتی کست (Multicast) در ورژن سیکس با FF شروع می شوند و دسته بندی های مختلفی دارند که به آنها در این مقاله آموزشی نمی پردازیم.
برای ورود به رشته‌های تخصصی تر مثل سیسکو آموزش هایی که تا به حال دریافت کردید در خصوص آی پی ورژن ۴ و آی پی ورژن ۶ (IPv6) بسیار مهم اند و شما باید روی تمامی آنها تسلط کامل داشته باشید. این موارد به عنوان پایه اولیه که کاربردهای زیادی در مباحث تخصصی تر دارد، شناخته می شوند. بنابراین، این مقالات آموزشی را به طور کامل مطالعه کرده و تمرین کنید تا در مباحث تخصصی تر مشکلی برای شما پیش نیاید
ttttttttttttttttttttttt
آی پی ورژن ۶ چیست؟ تفاوت‌های آی پی ورژن ۴ و ۶
nnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnn
آی پی (مخفف Internet Protocol) جزو اساسی‌ترین مواردی است که دستگاه‌های مختلف برای اتصال به اینترنت به آن نیاز دارند. آی پی‌ها هم مانند سایر زیرساخت‌های مورد نیاز برای اینترنت بروزرسانی می‌شوند؛ در حال حاضر آی پی ورژن ۶ جدیدترین نوع آدرس اینترنتی است که دستگاه‌های مختلف از آن استفاده می‌کنند. رایانه‌های قدیمی‌تر از آی پی ورژن ۴ استفاده می‌کردند، اما به مرور زمان تنوع دستگاه‌هایی که به اینترنت نیاز دارند، بیشتر شد و دیگر IPV4 نتوانست نیاز این دستگاه‌ها را تأمین کند. به همین دلیل نسخه جدیدتر این آدرسهای اینترنتی توسعه پیدا کرد. در این مقاله بررسی میکنیم IPV6 چیست و چه تفاوتی با ورژن قبلی دارد.
آنچه در این مقاله می خوانید:
آی پی چیست؟آی پی ورژن ۶ چیست؟ویژگی‌های IPV6تفاوت‌های آی پی ورژن ۶ و آی پی ورژن ۴کلام آخرآی پی چیست؟
همانطور که گفتیم Internet Protocol Address، یک شناسه اختصاصی است که توسط ISPها یا ارائه دهندگان سرویس اینترنت به هر دستگاهی که به شبکه وصل شده، اختصاص میدهد. این آی پی با توجه به عوامل مختلفی مثل سرویس دهنده اینترنت، موقعیت جغرافیایی و نوع سیستمی که از آن استفاده می‌کنید، تعیین میشود. در حال حاضر سخت‌افزارهایی که از آنها استفاده میکنیم، از دو ورژن ۴ و ۶ پروتکل‌های اینترنتی استفاده می‌کنند. هرکدام از این دو ورژن ویژگی‌های خاصی دارند و باهم متفاوت هستند. در این مقاله توضیحاتی درباره نسخه جدیدتر ارائه خواهیم داد و آن را با نسخه قدیمی مقایسه میکنیم.
آی پی ورژن ۶ چیست؟
در سال‌های ابتدایی راه‌اندازی اینترنت، تنها سیستم‌های خاصی می‌توانستند به این شبکه دسترسی داشته باشند. اما در حال حاضر بسیاری از دستگاه‌هایی که ما روزانه از آنها استفاده میکنیم، به شبکه و اینترنت متصل هستند؛ از تلفن‌های هوشمند و کامپیوترها گرفته تا دوربین‌های مداربسته و تلویزیون‌ها و تجهیزاتی که از اینترنت اشیاء استفاده می‌کنند. تنوع دستگاه‌ها و گسترش کاربرد اینترنت باعث شد ورژن جدیدی برای آی پی‌های اینترنتی ارائه شود. در حال حاضر این ورژن در کنار IPV4 که نسخه قبلی پروتکل‌های اینترنتی بود، مورد استفاده قرار می‌گیرد.
آی پی ورژن ۶ نوعی آدرس اینترنتی است که به هر دستگاه متصل به شبکه یک IP عددی اختصاص میدهد. تفاوت آن با آدرسهای ورژن قبلی در ظرفیت آن است، با ورژن ششم ما می‌توانیم آدرس‌هایی با طول بیشتر ذخیره کنیم. IPV6 ۱۲۸ بیت طول دارد، بنابراین ما با استفاده از این پروتکل‌های تازه می‌توانیم ۲ به توان ۱۲۸ آدرس تازه تولید کنیم و هرکدام را به دستگاه‌های تازه اختصاص دهیم.
آی پی ورژن ۶ برای دستگاه‌های جدید و اینترنت نسل آینده ساخته شده است و می‌تواند پاسخگوی پیشرفت تکنولوژی در سال‌های آینده هم باشد. البته احتمال اینکه زمانی برسد که به نسخه جدیدتری از پروتکل آدرس نیاز داشته باشیم هم وجود دارد.
ویژگی‌های IPV6
مهم‌ترین ویژگی‌های آخرین آدرس پروتکل اینترنتی عبارت است از:
دارای قابلیت رمزنگاری و کدگذاری داخلی با پروتکل Ipsec
قابلیت پیکربندی اتوماتیک با DHCPv6
رعایت سلسله مراتب در آدرس‌دهی و تسهیل مسیریابی در زیرساخت‌های شبکه
پشتیبانی از Qos (کیفیت خدمات)
قابلیت ایجاد تعامل بین نودهای هم‌جوار
امنیت بالا و پشتیبانی از حریم خصوصی
دارای فرمت Simpler Header
قابلیت مدیریت ساده‌تر به خاطر عدم نیاز به DHCP
دارای Extension Header
تفاوت‌های آی پی ورژن ۶ و آی پی ورژن ۴
به طور کلی ورژن ششم آی پی‌ها با هدف از بین بردن باگ‌هایی که در نسخه چهارم وجود داشت، توسعه داده شد. از طرفی، جهان تکنولوژی به این پروتکل تازه نیاز داشت تا آدرسهای عددی بیشتری برای اتصال دستگاه‌های مختلف به شبکه در اختیار داشته باشد.
عملکرد کلی هر دو پروتکل V6 و V4 شباهت‌های بسیاری به یکدیگر دارد، اما تفاوت‌های جزئی که بین آنها وجود دارد، یکی را به پروتکل کاربردی برای آینده و دیگری را به پروتکل نسل قبل تبدیل کرده است. در ادامه به این تفاوت‌ها اشاره میکنیم و توضیحاتی درباره هرکدام از آنها ارائه خواهیم داد.
تعداد آدرس‌هایی که میتوان با ورژن ششم تشکیل داد نسبت به آدرسهای ورژن چهارم بیشتر است.
کدگذاری و رمزنگاری آدرسها در نسخه چهارم اختیاری بود، اما این ویژگی در تمام آدرسهای نسخه ششم وجود دارد و باعث افزایش امنیت آن شده است.
احتمال از دست رفتن Packet در ورژن ششم کاهش پیدا کرده است.
از نسخه ششم آدرسهای پروتکل اینترنتی میتوان برای اتصال دستگاه‌های پیشرفته‌ای مانند سخت‌افزارهای اینترنت اشیاء استفاده کرد.
آی پی‌های ورژن چهارم ساده‌تر بودند و به فضای کم‌تری برای ذخیره‌سازی نیاز داشتند، اما تعداد آنها محدود بود و این موضوع برای کاربران و شبکه‌ها مشکل ایجاد می‌کرد.
هدرهای ورژن ششم نسبت به ورژن چهارم، ساختار ساده‌تری دارند و کاربردی‌تر هستند. در نسخه ششم، هر هدر یک هدر اضافه هم دارد؛ بنابراین زمانی که نیاز به تغییر وجود داشته باشد، به جای تغییر هدر اصلی، می‌توانیم در هدر اضافه تغییرات را اعمال کنیم و آن را ارتقا دهیم.
IPV4 طی سال‌های متمادی مورد استفاده قرار گرفته و به یک پروتکل محبوب تبدیل شده است که میلیون‌ها دستگاه از آن پشتیبانی می‌کنند. جایگزین کردن یک پروتکل قدیمی و محبوب، با مدل تازه به زمان زیادی نیاز دارد. با وجود اینکه نزدیک به سی سال از معرفی ورژن ششم می‌گذرد، اما هنوز هم بسیاری از دستگاه‌های موجود با ورژن چهارم کار می‌کنند و نمی‌توان آن را از رده خارج کرد.
کلام آخر
آی پی ورژن ۶ آخرین نسخه‌ای است که ارائه شده، اما چندان هم جدید نیست. این نسخه از اواسط دهه ۱۹۹۰ میلادی معرفی شد و مورد استفاده قرار گرفت. رفته رفته کمپانی‌های مختلف، دستگاه‌های خود را به گونه‌ای توسعه دادند که از این نوع آی پی برای اتصال به شبکه استفاده کند. هرچقدر زمان بیشتری سپری میشود، تعداد دستگاه‌هایی که از IPV6 استفاده می‌کنند، بیشتر خواهد شد. در حال حاضر هنوز هم می‌توانیم سخت‌افزارهایی که از آی پی ورژن ۴ استفاده می‌کنند را ببینیم، اما احتمالا در سال‌های آینده دیگر خبری از این سخت‌افزارها نخواهد بود.
در این مقاله توضیحاتی درباره تفاوت دو نوع آی پی پرکاربرد در حوزه آی تی ارائه دادیم. اکنون می‌دانید نسخه ششم آدرس پروتکل‌های اینترنتی چه مزیت‌هایی نسبت به نسخه چهارم آن دارد و چرا می‌تواند پاسخگوی نیاز کاربران امروزی باشد. در مجموعه ISG شما می‌توانید اطلاعاتی کاربردی درباره قسمت‌های مختلف شبکه به دست آورید. همچنین در صورتی که به آموزش‌های تخصصی در این زمینه نیاز دارید، می‌توانید در دوره‌های اختصاصی مجموعه ما شرکت کنید و به یک فرد حرفه‌ای در حوزه‌های مختلف شبکه تبدیل شوید.برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه سانترال ، ویپ و شبکه با ما همراه باشید…