دیتاسنتر محلی است که به‌طور اختصاصی برای نگهداری و حفاظت متمرکز از سخت‌افزارهای رایانه‌ای، تجهیزات ذخیره‌سازی و دستگاه‌های ارتباطات شبکه‌ای ساخته‌شده است. برخی از دیتاسنترها تعداد وسیعی از سرورها را به اینترنت عمومی متصل می‌کنند درحالی‌که سایر دیتاسنترها با اینترانت‌ها یا سایر اهداف کسب‌وکارهای خصوصی همکاری می‌کنند.در ادامه با ISG همراه باشید.
تا قبل از دهه ۹۰ استفاده از اینترنت برای مردم عادی به سادگی امکان پذیر نبود، چرا که استفاده از امکانات اینترنت نیاز به دانش خاصی داشت. محیط خط فرمانی(Command Line) و ساختار غیر گرافیکی اینترنت سبب شده بود که کاربران عادی علاقه چندانی به استفاده از اینترنت نداشته باشند.
در اوایل دهه ۹۰، پس از به وجود آمدن مفهوم وب در اینترنت (سال ۱۹۹۳ ) و پروتکل HTTP که به سادگی امکان به اشتراک گذاشتن مستندات در اینترنت را در اختیار کاربران قرار می داد، روز به روز بر تعداد کاربران اینترنت افزوده شد. از سوی دیگر با اضافه شدن کاربران اینترنت، حجم مستندات نیز روز به روز افزایش یافت. مسلماً خطوط سابق اینترنتی و سرورهای موجود، توانایی جوابگویی به خیل عظیم کاربران را نداشتند.
همچنین با زیاد شدن کاربران و بالا رفتن حجم مستندات، و نیز سادگی انتشار اطلاعات در اینترنت، مفاهیم تجاری نیز وارد عرصه اینترنت شدند. شرکت های تجاری نیاز به سرورهایی داشتند که این امکان را به آنها بدهد که به سادگی و با سرعت بتوانند اطلاعات خود را در اختیار مشتریان و کاربران خود قرار دهند.
بالطبع این امکان وجود نداشت که هر شرکت یا سازمانی که قصد راه اندازی سایت های اینترنتی را دارد، خود راساً اقدام به راه اندازی سرور خود کند، چرا که با وجود کاربران زیاد این سایت ها و حجم بالای ترافیک، نیاز به اتصال هایی با سرعت های بسیار بالا وجود داشت که مسلما حتی در صورتی که این امکان از لحاظ عملی وجود داشته باشد، هزینه بالایی را می طلبید.
راه حلی که برای این مشکل به نظر رسید، راه اندازی مراکز خاصی تحت عنوان Data Center یا مراکز داده ای بود. Data Center ها با در اختیار داشتن اتصالات پرسرعته ای به اینترنت، و همچنین در اختیار داشتن سرورهای قوی و متعدد، امکان راه اندازی سرورهای وب را برای عموم مردم ممکن ساختند.
شرکت های تجاری و مردم می توانستند با اجاره کردن فضای محدودی در این سرورها، سایت های وب خود را معرض دید عموم قرار دهند. برخی شرکت های بزرگ نیز با توجه به نیاز خود، اقدام به اجاره کردن یک سرور در مرکز داده ای می کردند و آن را از راه دور با ابزارهای خاص کنترل می کردند.
اکنون با توجه به رشد سریع اینترنت، روز به روز به تعداد Data Center ها اضافه می شود به طوری که در حال حاضر در اکثر کشورهای پیشرفته این مراکز وجود دارند. تمرکز این مراکز بخصوص در کشور امریکا بسیار زیاد است. دلیل آن ارزان بودن نرخ اتصال به اینترنت و همچنین در دسترس بودن سرعت های بالا می باشد.
برخی از این Data Center از طریق خطوط مختلف فیبرنوری، پهنای باندی بیش از ۴Gbps را در اختیار دارند و تعداد سرورهای این Data Center معمولا بیش از ۱۰۰۰ است که بر اساس مشخصات به متقاضیان اجاره داده می شود.
پارامترهای زیادی در قیمت اجاره ماهانه یک سرور تاثیرگذار است که می توان به سرعت CPU، مقدار حافظه RAM و اندازه Hard Disk ، حداکثر ترافیکی که ماهانه در اختیار هر سرور قرار می گیرد، سیستم عامل سرور و همچنین سابقه مرکز داده ای بستگی دارد.
چه تعداد مرکز داده (دیتاسنتر) در جهان وجود دارد؟
ساختارهای صنعی مانند اتحادیه بین‌المللی داده (IDC) تخمین زده است که میلیون‌ها مرکز داده در سراسر جهان وجود دارد که تنها نزدیک به سه میلیون عدد از آنها در ایالات‌متحده آمریکا وجود دارند. البته چنین تخمین‌هایی شامل بسیاری از سایت‌های کوچک نیز می‌شود که ممکن است در ساختمان‌های اختصاصی دیتاسنتر قرار نداشته باشند.
دیتاسنترها چه وسعتی دارند؟
تفکر اغلب مردم در ارتباط با مراکز داده ساختمان‌های بزرگ به شکل انبار است. بزرگترین مراکز داده در دنیا دارای وسعتی بیش از یک‌میلیون فوت مربع ( معادل 930 هزار مترمربع) است. بسیاری از مراکز داده معمولی وسعتی بین 1000 تا 50000 فوت مربع دارند.
انواع دیتاسنتر
دیتاسنتر بر اساس هدف تأسیس دسته‌بندی می‌شوند. سه نوع اصلی دیتاسنتر (مرکز داده) عبارت است از :
اختصاصی
ترتیبی (کرایه‌ای)
ابر عمومی
دیتاسنتر (مرکز داده) اختصاصی
مراکز اختصاصی توسط سازمان‌ها برای اهداف و کاربردهای خصوصی خودشان نگهداری و راه‌اندازی می‌شوند. بسیاری از آنها به شرکت‌های خصوصی تعلق دارند که کسب‌وکارهای مبتنی بر وب‌سرویس‌ها را اجرا می‌کنند و همچنین به ارائه‌دهندگان خدمات اینترنتی (ISP) نیز تعلق دارند. سایر مراکز توسط مؤسسات تحقیقاتی و دانشگاهی استفاده می‌شوند. شرکت‌های بزرگ چندملیتی مانند Google و Facebook گروهی از مراکز داده را که در سراسر جهان پراکنده‌شده‌اند نگهداری می‌کنند اما بخش اعظمی از کسب‌وکار آنها تنها با یک مرکز داده اختصاصی انجام می‌شود. کسب‌وکارهای کوچک‌تر اغلب تجهیزات شبکه‌ای مرکزی خود را در یک یا چندین اتاق سرور نگهداری می‌کنند که ممکن است به‌صورت غیررسمی دیتاسنتر نامیده شوند بااینکه اتاق‌هایی هستند که در درون ساختمان‌های چندمنظوره قرارگرفته‌اند.
کرایه‌ای (گاهی اوقات colo نیز نامیده می‌شود)
مراکز کرایه‌ای اجازه می‌دهند که چندین مشتری (که گاهی اوقات مستأجران نیز نامیده می‌شوند) فضاهای طبقاتی را اجاره می‌کنند و سخت‌افزارهای خود را قرار می‌دهند. هزاران ارائه‌دهنده خدمات کرایه‌ای در ایالات‌متحده آمریکا مشغول به فعالیت هستند. این ارائه‌دهندگان خدمات و امکاناتی چون برق، سرمایش و زیرساخت ارتباطات اینترنتی را به همراه مدیریت فروش و سایر خدمات پشتیبانی به مشتریان کرایه‌ای خود ارائه می‌دهند.
مراکز عمومی
مراکز عمومی به مشتریان خود این امکان را می‌دهند تا منابع سخت‌افزاری فیزیکی و مجازی خود را که ممکن است در میان چندین نقطه پخش‌شده باشد به اشتراک بگذارند. این مراکز به‌طور سنتی خدمات میزبانی وبرا ارائه می‌دهند و در حال حاضر به‌صورت فزاینده ذخیره‌سازی ابری و سایر خدمات رایانش ابری را پشتیبانی می‌کنند.
دو گروه صنعتی به‌صورت مجزا استانداردهایی را برای دسته‌بندی انواع مختلف مراکز داده مطابق با گروه‌هایی باقابلیت‌های عملیاتی آنها تعریف کرده‌اند. سازمانی به نام موسسه آپ تایم این چهار گروه را به این صورت تعریف کرده است :
گروه 1 : حداکثر زمان خرابی (ازکارافتادگی) 28.8 ساعت در سال بدون وجود سامانه‌های الکتریکی و تهویه/ خنک‌سازی اضافی.
گروه 2 : حداکثر زمان ازکارافتادگی 22 ساعت در سال به همراه برق و خنک‌سازی اضافی جزئی
گروه 3 : حداکثر زمان ازکارافتادگی 1.6 ساعت در سال باتحمل خطای بیشتر
گروه 4 : حداکثر زمان ازکارافتادگی 26.3 دقیقه در سال با تمامی خدمات اضافی
انجمن صنعت ارتباطات مخابراتی(TIA) استاندارد مشابهی را بانام ANSI/TIA-942 با چهار گروه توسعه داده است که مراکز مربوط به کسب‌وکارهای کوچک تا بزرگترین شرکت‌ها را دربرمی گیرد.
طراحی فضای دیتاسنتر
ساخت یک دیتاسنتر جدید مدت‌زمانی طولانی (اغلب چندین سال) به طول می‌انجامد که بیشتر مربوط به مرحله طراحی پیاده‌سازی است. در ابتدا طراحان می‌بایست موقعیت مکانی مناسبی را انتخاب نمایند. آنها همچنین بایستی نیازمندی‌های فضا و پهنای باند شبکه را نیز در نظر بگیرند و تخمین بزنند. اغلب فضای کف در دیتاسنتر کم است. حتی در مراکز بزرگ نیز توانایی مقیاس بندی و جاده‌ی سخت‌افزارها در یک ناحیه مزیت کلیدی در کسب‌وکار محسوب می‌شود ( به‌عنوان‌مثال کسب‌وکار کرایه‌ای می‌تواند خدمات بسیاری را به یک مشتری بزرگ باقیمت کمتری بفروشد). میزان فضای مورداستفاده توسط سرورها به‌طور قابل‌توجهی کاهش می‌یابد و نواحی کاری به پلان‌های کف متمرکز می‌شوند. درنهایت سازمان نیازمند طراحی مرکز جدید به همراه فضای ذخیره‌سازی (پشتیبان) برای پیش‌بینی توسعه در آینده است.
تجهیزات دیتاسنتر مانند سرورهای تیغه‌ای در داخل محفظه‌هایی به نام رک نصب می‌شوند. سال‌های زیادی است که رک‌های با عرض 19 اینچی (482.6 میلی‌متر) استانداردسازی شده است تا سخت‌افزارهای با ارتفاع‌های ثابت به‌خصوص با ارتفاع‌های 1.752 اینچی (44.5 میلی‌متر که اغلب با حرف U خلاصه‌شده است) را جای می‌دهد. رک‌هایی با ارتفاع 42 یونیتی (42 U) ( حدود 73.5 اینچی) تبدیل به استانداری بالفعل شده است. هرچند امروزه رک‌های بزرگ‌تر مانند رک‌های با عرض 21 اینچی و ارتفاع 48 یونیتی نیز در مراکز داده یافت می‌شوند تا بتوان دستگاه‌های بیشتری را در یک فضای موجود قرارداد.
کاربری برق در دیتاسنتر
نیازمندی‌های برقی دیتاسنتر به‌شدت به‌اندازه وسعت آنها وابسته است. طراحی‌های این مراکز به‌طورمعمول نیازمندی‌های برقی را برحسب وات بر فوت مربع (W/sf) یا وات بر رک تخصیص می‌دهند. ازآنجاکه یک مرکز داده تعداد بسیار زیادی از سرورها را به کار می‌گیرد، مصرف کل برق آن بسیار عظیم است ( حتی به‌اندازه شهرهای کوچک) که به‌طور معمولی هر رک بین 3 تا 5 کیلووات توان نیاز دارد. بخش قابل‌توجهی از کل توان موردنیاز برای سامانه‌های خنک‌سازی و تهویه مصرف می‌شود تا از افرایش حرارت میان سخت‌افزارهای قرارگرفته در رک‌ها جلوگیری می‌شود.
مدیریت دیتاسنتر
شرکت‌های تجاری و دیتاسنتر را به‌صورت بخش به بخش راه‌اندازی می‌کنند چراکه آنها نیازمند سامانه‌های با دسترسی بالا و خدماتی چون پشتیبانی تجارت الکترونیک هستند. بالاترین گروه ( گروه 4 که توسط موسسه آپتایم تعریف‌شده است) مراکز جهانی به معنای واقعی کلمه تنها چند دقیقه در سال دارای مدت‌زمان ازکارافتادگی هستند که به معنای در دسترسی بودن 99.99 درصد ( یا همان چهارتا 9 ) است درحالی‌که پایین‌ترین رده در این طبقه‌بندی یعنی گروه 1 که توسط کسب‌وکارهای کوچک استفاده می‌شود، نیازمند در دسترس بودن بیش از 99 درصد ( دو تا 9) هستند. سامانه‌های پشتیبان باتری ( مانند UPS ) و ژنراتور از اجزای اصلی در چنین محیط‌هایی هستند چراکه آنها سخت‌افزارهایی قابل جابجایی هستند و از لینک‌های شبکه‌ای اضافی در برخی موارد استفاده می‌کنند. مدیریت حجم بسیار زیاد ترافیک داده تولیدی در یک مرکز داده تبدیل به چالشی فزاینده شده است که روزبه‌روز در حال افزایش و رشد است. رشد یک‌باره ترافیک درخواستی می‌تواند به‌سرعت سبب ایجاد اضافه‌بارهایی در بخش شبکه داخلی شود.
ملاحظات امنیت شبکه نیز اهمیت بسیار زیادی در مرکز داده دارد چراکه تمرکز بسیار زیاد این حجم بالا از اطلاعات کسب‌وکاری و قراردادها، هدف جذابی برای سارقان اطلاعات و هکرها محسوب می‌شود. در اغلب موارد تعداد بسیار کمی از مردم نیازمند کار با یک مرکز داده با طراحی مناسب هستند اما برخی از آنان افرادی را در مراکز قرار داده‌اند تا به‌خصوص درزمینهی حفاظت از ساختمان و کنترل ورود و خروج‌ها نظارت داشته باشند.
منبع: about
راستی اگر اینستاگرامی هستید، حتما @ رو فالو کنید.
ttttttttttttttttttttttt
آشنایی با ماشین های مجازی در مراکز داده
nnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnn
فروشگاه ISG/تکنولوژی/آشنایی با ماشین های مجازی در مراکز داده
آشنایی با ماشین های مجازی در مراکز داده
آشنایی با ماشین های مجازی در مراکز داده ( ماشین مجازی چیست؟ )
مجازی سازی مرکز داده فرآیند تبدیل مراکز داده می باشد که در سرور های فیزیکی به مراکز داده مجازی با استفاده از فناوری رایانش ابری میزبانی می شوند.
قبل از این، سازمان ها مجبور بودند چندین Email Server ،Data و File Server را برای همگام سازی با تقاضای ذخیره سازی و پردازش بالا، مستقر کنند.
سرورها با کسری از ظرفیت خود کار می کردند و محیط IT را با ناکارآمدی زیاد و هزینه های عملیاتی بیش از حد ایجاد می کردند.
با مجازی سازی مرکز داده، سازمان ها می توانند چندین سیستم عامل و برنامه را بر روی یک سرور در فضای Cloud اجرا نموده و موجب افزایش مقیاس و کارایی شوند.
محتوای این مقاله جهت آشنایی با ماشین های مجازی در مراکز داده ارائه می شود.
جهت مطالعه محتوای 6 دقیقه ای با ما همراه باشید.
فهرست مطالب محتوایی که مطالعه میفرمائید
بستن فهرست
آشنایی با ماشین های مجازی در مراکز داده ( ماشین مجازی چیست؟ )
چرا شرکت ها باید مراکز داده خود را مجازی کنند؟
کاهش هزینه های عملیاتی
بهبود عملکرد برنامه
کاهش یا حذف Downtime
کاربرد ماشین مجازی چیست؟
یکپارچه سازی سرورها
ایجاد محیط های توسعه و تست
پشتیبانی از دواپس
انواع ماشین مجازی
ماشین مجازی چگونه عمل می کند؟
سخن پایانی
راه های ارتباطی با ISG
چرا شرکت ها باید مراکز داده خود را مجازی کنند؟
برخی از مزیت های مجازی سازی مرکز داده عبارتند از:
کاهش هزینه های عملیاتی
بودجه IT در زمینه های مختلف وجود دارد و سخت افزار یکی از گران ترین آن ها است.
مجازی سازی داده ها، برنامه ها و خدمات را از سخت افزار اصلی جدا می نماید.
سازمان ها می توانند برای کاهش هزینه های سرمایه، سرور های فیزیکی قدیمی را با سرور های مجازی جایگزین کنند.
مجازی سازی Datacenter همچنین طول عمر تجهیزات موجود را افزایش می دهد و انعطاف پذیری بیشتری را در بودجه فشرده فناوری برای کنترل هزینه های نگهداری و بهره برداری فراهم می کند.
آشنایی با کاربردهای ماشین مجازی | ISG
بهبود عملکرد برنامه
همچنین مجازی سازی مراکز داده می تواند عملکرد، چابکی و پاسخگویی برنامه را بهبود بدهد.
مدیریت سطح عملکرد پیچیده می باشد.
اغلب Workload های IT نیاز دارند تا تکنیک های فنی و تجاری به تکامل برسند، و عملکرد برنامه ها بیشتر تحت تأثیر محدودیت هایی خارج از کنترل بخش IT مثل کیفیت شبکه ارائه دهنده خدمات است.
با مجازی سازی، می توانید مراکز اطلاعات را برای تنظیم دقیق عملکرد برنامه و کاهش گلوگاه ها پیکربندی کنید.
کاهش یا حذف Downtime
هزینه Downtime بسیار زیاد می باشد.
در واقع، طبق نظرسنجی سال 2017، 98درصد شرکت ها تخمین می زنند که هزینه Downtime حداقل 100000 دلار در ساعت می باشد.
کاربرد ماشین مجازی چیست؟
ماشین های مجازی اجزای تشکیل دهنده پایه برای منابع رایانشی مجازی سازی می باشند و نقش اصلی را در ایجاد هر اپلیکیشن، ابزار یا محیطی برای ماشین های مجازی آنلاین و درون سازمانی را ایفا می کنند.
چند مورد از رایج ترین کاربرد های ماشین های مجازی به شرح زیر هستند:
یکپارچه سازی سرورها
ماشین های مجازی را می توان به عنوان سرور هایی راه اندازی نمود که میزبان ماشین های دیگر می باشند، که به سازمان ها اجازه می دهد تا با تمرکز منابع روی یک ماشین فیزیکی، پراکندگی آن ها را کاهش دهند.
ایجاد محیط های توسعه و تست
ماشین های مجازی می توانند به عنوان محیط های ایزوله برای تست و توسعه نرم افزار عمل نمایند که دارای عملکرد کامل می باشند ولی هیچ تأثیری بر زیرساخت اطراف خود ندارند.
در این صورت بدون نگرانی و هیچ مشکلی می توان نسبت به توسعه نرم افزار خود بپردازید.
پشتیبانی از دواپس
ماشین های مجازی را می توان به آسانی خاموش یا روشن، انتقال و تطبیق داد و حداکثر انعطاف پذیری را برای توسعه فراهم می کنند.
انواع ماشین مجازی
در کل دو نوع ماشین مجازی وجود دارد:
ماشین مجازی پردازشی که یک فرآیند و سیستم را جدا می نماید.
ماشین مجازی سیستم که جدایی کامل سیستم عامل و برنامه ها را از رایانه فیزیکی ارائه می دهد.
نمونه هایی از ماشین های مجازی فرآیندی شامل: ماشین مجازی جاوا، دات نت فریم ورک و ماشین مجازی پرت(Parrot) می باشد.
سیستم ماشین مجازی به عنوان یک روش بین دسترسی نرم افزار به منابع سخت افزاری، به hypervisors متکی می باشند.
hypervisor یا (مانیتور ماشین مجازی،VMM ، مجازی ساز) نرم افزار رایانه ای، سیستم عامل یا سخت افزاری بوده که ماشین های مجازی را ایجاد و اجرا می کند.
رایانه ای که یک هایپروایزر بر روی آن یک یا چند ماشین مجازی را اجرا می نماید، ماشین میزبان و به هر ماشین مجازی، ماشین مهمان می گویند.
برند های بزرگ در فضای hypervisor شامل VMware (ESX / ESXi) ،Intel / Linux Foundation (Xen) ،Oracle (MV Server برای SPARC و Oracle VM Server برای x86) و Microsoft (Hyper-V) می باشد.
سیستم های کامپیوتر رومیزی نیز می توانند از ماشین های مجازی استفاده نمایند.
بزرگترین مثال در این مورد، می تواند یک کاربر Mac باشد که یک نمونه مجازی ویندوز 10 را روی سخت افزار فیزیکی Mac خود اجرا می کند.
ماشین مجازی چگونه عمل می کند؟
ماشین مجازی همانند یک کامپیوتر واقعی عمل می کند.
این ماشین نرم افزاری می باشد که روی سیستم عامل میزبان یا اصلی اجرا می شود و سخت افزار مجازی را برای سیستم های عامل فراهم می کند.
سیستم عامل مهمان مانند هر برنامه دیگری روی سیستم عامل اصلی در یک پنجره جداگانه اجرا می شود.
نرم افزار مجازی سازی hypervisor، سخت افزار مجازی دارای پردازنده، حافظه، هارد، رابط شبکه و دیگر دستگاه ها را به‌کار می گیرد.
ابزار های سخت افزار مجازی با کمک نقشه hypervisor برای سخت افزار واقعی روی کامپیوتر فراهم می شوند.
روی یک سیستم می توانید چند ماشین مجازی نصب نمایید.
محدودیت در تعداد آن به میزان فضایی می باشد که در اختیار دارید.
هنگامی که سیستم های عامل مختلفی نصب نمودید، با باز کردن ماشین مجازی می توانید یکی از آن ها را برای بوت شدن انتخاب کنید.
سیستم عامل مجازی آغاز به کار می کند و در یک پنجره جدا اجرا می شود.
اجرای مجازی‌سازی و ماشین مجازی | ISG
سخن پایانی
علت مهم استفاده از یک ماشین مجازی از شرکت برای استفاده از سیستم عامل های جداگانه در همان رایانه می باشد.
این می تواند چندین دلیل داشته باشد، از جمله اینکه سیستم فعلی برای نیاز های شرکت کافی نباشد.
یک شرکت فناوری اطلاعات و متبحر می تواند به یک شرکت کمک کند تا مسیر انتخاب ماشین مجازی متناسب با توجه به خواسته های تجاری را به درستی طی کند.
همچنین یک شرکت فناوری اطلاعات خوب می تواند در اطمینان از عملکرد روان و کارآمد سیستم، ضمن نظارت دائمی بر عملکرد و امنیت IT، کمک نماید.
ISG بهترین مرکز خرید انواع تجهیزات شبکه می باشد که این محصولات را با کیفیت بالا و قیمت مقرون به صرفه ارائه می دهد.از همراهی شما سروران گرامی سپاس گزاریم.